Gül Dediğin Yar Kokmalı

[CEMRE 18]

Gül Dediğin Yar Kokmalı!

Dağ dediğin doruğunda kar bulundurmalı

Yar dediğin daim sevdiğinin yanında olmalı

Yürek dediğin hep onun için çarpmalı

Sevda dediğin köşe bucak herkes onu anlatmalı

Gül dediğin ölesiye sevdiğin yar kokmalı

Vuslat dediğin Kerem gibi Aslı için yanmalı

Şevk dediğin Ferhat gibi dağı delip su getirmeli

Mertlik dediğin Tahir gibi Zühre için başını vermeli

Sevgi dediğin husumetleri dostluğa dönüştürmeli

Göz dediğin sadece onu görmeli onu gözetlemeli

Cesaret dediğin Hz Ali gibi ölüm yatağına yatmalı

Sadakat dediğin Hz Ebubekir’i andırmalı

Dost dediğin sevdiği için her fedakarlığı yapmalı

Maşuk dediğin çok uzaklarda da olsa gelmeli

Bülbül dediğin gül için usanmadan ötmeli

Toprak dediğin her yarin ektiğini filizlendirmeli

Kitap dediğin seni anlatmalı kalem ise seni yazmalı

Dil dediğin her mekanda herkese seni konuşmalı

Ay dediğin gökyüzünde seni yansıtmalı

Asil kan dediğin şah damarında seni akmalı

Çoban dediğin yaz kış hep bu aşkı gütmeli

Aşk dediğin destanlaşıp dilden dile dolaşmalı

Menzil dediğin ulaşmak için herkesi özendirmeli

Irmak dediğin Ağustos ta bile buz gibi bana seni akmalı

Rüzgar dediğin seni esmeli kokunu bana solutmalı

Sıcaklık dediğin yüreklerde aşkını fokurtmalı

Sabır dediğin Hz Eyyup gibi ya sabır çekmeli

Şükür dediğin sabahlara dek ibadet ettirmeli

Özlem dediğin şiirler bestelemeli türküler yakmalı

Sevinç dediğin sevene sevinç gözyaşları döktürmeli

Tabip dediğin sevenlerin yaralarını sarmalı

Ölüm dediğin herkese canı gönülden fatiha okutmalı

Alıntı