[Soru] En Zoruda ?

[Can Sengul 149]

Evet arkadaşlar Sakatlığımızın bizlere elbetteki birçok zorluğu oluyor. Peki bunlar neler Sizlerin Yaşadıkları en büyük zorluklar nelerdir? Engelli olmanın En büyük zorlukları şunlar diyecek olsanız neleri söylersiniz?

[Hakan 0]

Ne sen sor,ne ben derdimle başını ağrıtayım.Foruma Kör Kuyu diye bir sayfa ekle CanBy.İçimizde ne biriktiyse oraya haykıralım.Resim,nıck,avatar görünmesin.O zaman herkes içini oraya dökecektir.Acısını,kırgınlığını,ümitsizliği,endişeyi,korkuyu,çaresizliği,sevgiyi,nefreti,öfkeyi.....Daha ne varsa artık.Ben 'MİDASIN KULAKLARI KOCAMAAAAAAANNN' diye bağırmak istiyorum.

[zekak1978 3]

can bey ben hakan kadar karamsar değilim ama hangisini anlatacaksın ben her zaman sorulardan ve kaldırım rampalarından şikayetçiyim

[ahmet_t12 66]

benim en çok zoruma giden şey başkasından bir şey istemek yigenlerimden su bile istemek zoruma gidiyor

[07ramazan07 20]

Yaşamımızda kolay bişey yokki zorunu yazalım.

Tekerlekli sandelyeye kendim geçebiliyorum.Yakınımdaysa geçer istediğimi iyi kötü alabilirim.

Evde herzaman biri olduğundan isteyince veriyolar.

Birazda tembellik var.Tembelleşmesek iyi olacak ama hazıra alıştık....

[nazlican 6]

İçsel olanları geciyorum orda bi fırtına kopuyor ki sadece fırtınayı duyan biziz.

Bir digeriyse muhtaclık hepsini içine alıyor rampasından tutunda evdeki dizayna kadar empatiyle yaklaşacak insanlara kadar...

[nazoo 6]

En Zoru ... ???

Bazen kendini herşeye, herkese muhtaç hissetmek ..

Sağlıklı yıllardaki durumunu özlemek .. Koştuğu günleri özlemek .. O günlerin bir daha geri gelmeyecek olması belkide ( EN ZORU ) ...

[Kaptan14 11]

Sağlıklı yaşamdan..Büyük bir şok ile omurilik felcine geçmem..

İnanılmaz acılar ile gerçekleşti..

Sonrası her kesin yaşadıkları ile bire bir örtüşen muhtaçlık..Kıpırdayamamak..Yardımsız bir şey ,yapamamak..Yaşayan ölü misali yatakda öylesine yatmak..Tükenmeyen geceler..Günlerr..

Ne zaman ki bazı şeyleri kendim yapmaya başladım o zaman anladım yaşadığımıı..Muhtaçlığımı..Azalttığım her gün dahada kendime geldim..

Hiç unutmamm tekerlekli sandalye ye bindiğim ilk günü.

Ev içinde test sürüşü yapmamı..Sokağa tekerlekli sandalye ile çıktığım ilk gün beni tanıyan gözlerin..Bakışını hiç unutamamm..Peşimde gezen küçük çocukların topal amca diye seslenişlerii..

Bir süre sokağa çıkmama yasak koydu benliğimde..Dışarıya çıktığımda beni izleyen bakışlardan..Kurtulamıyordum..Görünmez adam olmayı arzuladığım çok zamanlar olmuştur..

Ne zamanki rehabilitasyon merkezine yattım , orada her şey gerçeğe dönüştüü..

Ben bir engelliydim..Ve hayatım artık böyle idame edecektii..Kabullenmek ne kadar zor olsadaa..

Rehabilitasyon merkezinde psikolojik yardımlarla..Bundan sonrasının ne olacağının planlarının..

Projelerinin taslakları eskizleri beynime yerleşti..Eve dönüşümle hayat projem gerçekleşme safhasına..İmza atmış oldu..Kendime önce uygun bir iş bulmalıydım..Hayatım bir düzene girmeli..Avare ve aylak geçen

günler son bulmalıydı..Toplumdan kaçarak yalnız hayat çekilmiyordu..Arkadaş dost dediğim kişiler kayıpdı..

İş başvurusu için gittiğim işci bulma kurumu çok katlı bir binadaydı..Girişindeki merdiven sayısı çok ürkütüycü..

Hayat yolunun zorlukları merdiven basamaklarının sayısı ile denklemliydi..Tekerlekli sandalyeli yaşam ..Önce merdivenlere takılıyorduu..Dur diyordu merdivenler..O günkü koşullarda rampalar daha icad edilmemişti..

Merdivenli bölgeler kabusumdu..Düşmanım oldu bütün merdivenler..Hala merdivenler ile aram yoktur..

Bu günki koşullarda merdiven çıkan sandalyeler var..Rampalar icad edildi..Hayatımız daha bir kolaylaşır oldu..

Kaldırımların yüksekliğine apandist olan tekerlekli sandalyem asfalt yolda gezmeyi seviyor..Dışardaki yaşantımda mimari zorluklar peyder pey azalıyor..Uygun yerlerde engelliler için ihtiyaç görme yerleri daha faaliyete geçmedi..

Büyük alış veriş merkezleri dışında ihtiyaç görmek mümkün değil...Opet akaryakıt istasyonu arıyorum..Onlar..Bu konuya çok duyarlı..Teşekkürü borç bilirim..İnsan yemeden içmeden kesiliyo dışarda gezerken..

Ben kendi imkanlarımla özgürce gezebiliyorum..Otomobilimle olsun , tekerlekli sandalyem ile de olsun..

Yaşamımı geçirdiğim evimde her işimi kendim görebiliyorum..Bazı şeyleri yaparken çok zorlansamda..

Omurilik felcini kendi yöntemlerimle en asgariye indirerek yaşamayı öğrendim..Hayat tecrübeden geçiyor..

Zorlukların üstesinden gelmeye.. Muhtaçlığı mümkün olduğununda azına indirmeye çabalıyorum..

Sağlık sorunlarında bunalmışlığım olmuyor değil..Üriner sistem sorunları beni çok bunaltıyor..İlaçlar ilaçlarrr..

Uzun yıllardır oturmanın verdiği omurgadaki yük artık ağrılar ile kendini göstermeye başladı..Fazla oturamıyordum..

Havalı minder kullanmanın rahatlığına yıllar sonra eriştim..Teknolojik gelişmeler sağlık sorunlarımıza çare oluyor..

Zorlukları kolayca aşıyorum..

[Bybasri 14]

Sağlıklı yaşamdan..Büyük bir şok ile omurilik felcine geçmem..

İnanılmaz acılar ile gerçekleşti..

Sonrası her kesin yaşadıkları ile bire bir örtüşen muhtaçlık..Kıpırdayamamak..Yardımsız bir şey ,yapamamak..Yaşayan ölü misali yatakda öylesine yatmak..Tükenmeyen geceler..Günlerr..

Ne zaman ki bazı şeyleri kendim yapmaya başladım o zaman anladım yaşadığımıı..Muhtaçlığımı..Azalttığım her gün dahada kendime geldim..

Hiç unutmamm tekerlekli sandalye ye bindiğim ilk günü.

Ev içinde test sürüşü yapmamı..Sokağa tekerlekli sandalye ile çıktığım ilk gün beni tanıyan gözlerin..Bakışını hiç unutamamm..Peşimde gezen küçük çocukların topal amca diye seslenişlerii..

Bir süre sokağa çıkmama yasak koydu benliğimde..Dışarıya çıktığımda beni izleyen bakışlardan..Kurtulamıyordum..Görünmez adam olmayı arzuladığım çok zamanlar olmuştur..

Ne zamanki rehabilitasyon merkezine yattım , orada her şey gerçeğe dönüştüü..

Ben bir engelliydim..Ve hayatım artık böyle idame edecektii..Kabullenmek ne kadar zor olsadaa..

Rehabilitasyon merkezinde psikolojik yardımlarla..Bundan sonrasının ne olacağının planlarının..

Projelerinin taslakları eskizleri beynime yerleşti..Eve dönüşümle hayat projem gerçekleşme safhasına..İmza atmış oldu..Kendime önce uygun bir iş bulmalıydım..Hayatım bir düzene girmeli..Avare ve aylak geçen

günler son bulmalıydı..Toplumdan kaçarak yalnız hayat çekilmiyordu..Arkadaş dost dediğim kişiler kayıpdı..

İş başvurusu için gittiğim işci bulma kurumu çok katlı bir binadaydı..Girişindeki merdiven sayısı çok ürkütüycü..

Hayat yolunun zorlukları merdiven basamaklarının sayısı ile denklemliydi..Tekerlekli sandalyeli yaşam ..Önce merdivenlere takılıyorduu..Dur diyordu merdivenler..O günkü koşullarda rampalar daha icad edilmemişti..

Merdivenli bölgeler kabusumdu..Düşmanım oldu bütün merdivenler..Hala merdivenler ile aram yoktur..

Bu günki koşullarda merdiven çıkan sandalyeler var..Rampalar icad edildi..Hayatımız daha bir kolaylaşır oldu..

Kaldırımların yüksekliğine apandist olan tekerlekli sandalyem asfalt yolda gezmeyi seviyor..Dışardaki yaşantımda mimari zorluklar peyder pey azalıyor..Uygun yerlerde engelliler için ihtiyaç görme yerleri daha faaliyete geçmedi..

Büyük alış veriş merkezleri dışında ihtiyaç görmek mümkün değil...Opet akaryakıt istasyonu arıyorum..Onlar..Bu konuya çok duyarlı..Teşekkürü borç bilirim..İnsan yemeden içmeden kesiliyo dışarda gezerken..

Ben kendi imkanlarımla özgürce gezebiliyorum..Otomobilimle olsun , tekerlekli sandalyem ile de olsun..

Yaşamımı geçirdiğim evimde her işimi kendim görebiliyorum..Bazı şeyleri yaparken çok zorlansamda..

Omurilik felcini kendi yöntemlerimle en asgariye indirerek yaşamayı öğrendim..Hayat tecrübeden geçiyor..

Zorlukların üstesinden gelmeye.. Muhtaçlığı mümkün olduğununda azına indirmeye çabalıyorum..

Sağlık sorunlarında bunalmışlığım olmuyor değil..Üriner sistem sorunları beni çok bunaltıyor..İlaçlar ilaçlarrr..

Uzun yıllardır oturmanın verdiği omurgadaki yük artık ağrılar ile kendini göstermeye başladı..Fazla oturamıyordum..

Havalı minder kullanmanın rahatlığına yıllar sonra eriştim..Teknolojik gelişmeler sağlık sorunlarımıza çare oluyor..

Zorlukları kolayca aşıyorum..

Arkadaşlara katılıyorum; hepsi kısa kısa özetlemişler, Kaptan işin mızahi yönüyle son noktayı koymuş bence...

Teşekkür edrim Cengiz Kardeşim... sanada teşekkür edrim Can.

[ahmet_t12 66]

Sağlıklı yaşamdan..Büyük bir şok ile omurilik felcine geçmem..

İnanılmaz acılar ile gerçekleşti..

Sonrası her kesin yaşadıkları ile bire bir örtüşen muhtaçlık..Kıpırdayamamak..Yardımsız bir şey ,yapamamak..Yaşayan ölü misali yatakda öylesine yatmak..Tükenmeyen geceler..Günlerr..

Ne zaman ki bazı şeyleri kendim yapmaya başladım o zaman anladım yaşadığımıı..Muhtaçlığımı..Azalttığım her gün dahada kendime geldim..

Hiç unutmamm tekerlekli sandalye ye bindiğim ilk günü.

Ev içinde test sürüşü yapmamı..Sokağa tekerlekli sandalye ile çıktığım ilk gün beni tanıyan gözlerin..Bakışını hiç unutamamm..Peşimde gezen küçük çocukların topal amca diye seslenişlerii..

Bir süre sokağa çıkmama yasak koydu benliğimde..Dışarıya çıktığımda beni izleyen bakışlardan..Kurtulamıyordum..Görünmez adam olmayı arzuladığım çok zamanlar olmuştur..

Ne zamanki rehabilitasyon merkezine yattım , orada her şey gerçeğe dönüştüü..

Ben bir engelliydim..Ve hayatım artık böyle idame edecektii..Kabullenmek ne kadar zor olsadaa..

Rehabilitasyon merkezinde psikolojik yardımlarla..Bundan sonrasının ne olacağının planlarının..

Projelerinin taslakları eskizleri beynime yerleşti..Eve dönüşümle hayat projem gerçekleşme safhasına..İmza atmış oldu..Kendime önce uygun bir iş bulmalıydım..Hayatım bir düzene girmeli..Avare ve aylak geçen

günler son bulmalıydı..Toplumdan kaçarak yalnız hayat çekilmiyordu..Arkadaş dost dediğim kişiler kayıpdı..

İş başvurusu için gittiğim işci bulma kurumu çok katlı bir binadaydı..Girişindeki merdiven sayısı çok ürkütüycü..

Hayat yolunun zorlukları merdiven basamaklarının sayısı ile denklemliydi..Tekerlekli sandalyeli yaşam ..Önce merdivenlere takılıyorduu..Dur diyordu merdivenler..O günkü koşullarda rampalar daha icad edilmemişti..

Merdivenli bölgeler kabusumdu..Düşmanım oldu bütün merdivenler..Hala merdivenler ile aram yoktur..

Bu günki koşullarda merdiven çıkan sandalyeler var..Rampalar icad edildi..Hayatımız daha bir kolaylaşır oldu..

Kaldırımların yüksekliğine apandist olan tekerlekli sandalyem asfalt yolda gezmeyi seviyor..Dışardaki yaşantımda mimari zorluklar peyder pey azalıyor..Uygun yerlerde engelliler için ihtiyaç görme yerleri daha faaliyete geçmedi..

Büyük alış veriş merkezleri dışında ihtiyaç görmek mümkün değil...Opet akaryakıt istasyonu arıyorum..Onlar..Bu konuya çok duyarlı..Teşekkürü borç bilirim..İnsan yemeden içmeden kesiliyo dışarda gezerken..

Ben kendi imkanlarımla özgürce gezebiliyorum..Otomobilimle olsun , tekerlekli sandalyem ile de olsun..

Yaşamımı geçirdiğim evimde her işimi kendim görebiliyorum..Bazı şeyleri yaparken çok zorlansamda..

Omurilik felcini kendi yöntemlerimle en asgariye indirerek yaşamayı öğrendim..Hayat tecrübeden geçiyor..

Zorlukların üstesinden gelmeye.. Muhtaçlığı mümkün olduğununda azına indirmeye çabalıyorum..

Sağlık sorunlarında bunalmışlığım olmuyor değil..Üriner sistem sorunları beni çok bunaltıyor..İlaçlar ilaçlarrr..

Uzun yıllardır oturmanın verdiği omurgadaki yük artık ağrılar ile kendini göstermeye başladı..Fazla oturamıyordum..

Havalı minder kullanmanın rahatlığına yıllar sonra eriştim..Teknolojik gelişmeler sağlık sorunlarımıza çare oluyor..

Zorlukları kolayca aşıyorum..

abi hayatının bir bölümünü tam bir roman gibi yazmışsın

bu yazıdan ders çıkartılıcak çok şey var anlayana tabiki ...

tşk çengiz bey

[k@lpsizim_85 100]

Cengiz abinin yazısına kısmen katılıyorum ve bende kendi yöntemlerimle engelliliğimin zorluklarını en asgariye indirerek yaşamayı öğrendim biliyorum ve yaşıyorum..

En zoru ne dersen Mimari engeller bu sadece benim için değil tüm engelliler için en zoru..

Paylaşım için tşkler...