Bir Sabır İmtihanı

[Dogru_Yol 111]

Kişinin bazı kabiliyetlerini kaybetmesi ve buna bağlı olarak başkalarının yardımına muhtaç duruma düşmesi, fert ve aile için önemli bir hâdisedir. Yüce Yaratıcı’nın bahşettiği bazı vasıfların genetik, nörolojik veya biyolojik sebeplerle hasara uğraması neticesinde zihnî veya fizikî bazı arızalar oluşabilir. Zihin veya fizik engelli bir çocuğa sahip olmak, bir aile için en zor imtihanlardan biridir. Sebep ne olursa olsun, bu durumun gerisinde takdir-i İlâhî olduğu muhakkaktır.

Zihin ve/veya fizik engelli bir ferdin hayata tutunabilmesini sağlayacak en önemli müessese ailedir. Aileye; durumun erken tespit edilip gerekli tedaviye başlanmasında, engellinin hayata kazandırılmasında ve gelecekteki muhtemel zorlukların aşılmasında büyük vazifeler düşmektedir. Bu sabır gerektiren fakat mânevî açıdan mükâfatlı serüvende, tedavinin ve özel eğitimin hususiyetlerinin yanında aile ve toplumun yaklaşım tarzı da büyük önem arz etmektedir.

Ailelerin zihin ve/veya fizik engelli çocuklarının durumunu Allah’ın (cc) bir takdiri kabul etmeleri ve tevekkülle karşılamaları gerekir. Durumu kabullenemeyen ailelerde büyük problemler yaşandığı gibi, bu durum onların engelli çocuklarının hayatına da menfî tesirler yapar. İsyan sürecinde yaşanan yoğun öfke ve huzursuzluk, ailenin çocuğu reddetmesine veya tedavinin kötü yönde seyretmesine yol açabilir. Bundan da öte, durumun adaletsizlik olarak algılanması, asla haksızlık etmeyen Yüce Yaratıcı’ya bir isyandır.

Zihin ve/veya fizik engelli bir çocuğun aileye dâhil olması, bütün aile fertlerinin -özellikle ebeveynin- duygu, düşünce ve davranışlarına tesir eder. Bu tesir menfî yönde olursa anne-baba sağlıklı kararlar veremez. Meselâ, anne-baba, çocuklarının bu durumunu kabullenemez veya gizlerse tedavi için gerekenler vaktinde yapılamaz. Fakat durumu kader açısından değerlendirip kabullenen aileler, bunu örtbas etme yerine çare arar.

Zeynep IŞIK

[k@lpsizim_85 100]

Aslında durumu kabullenme diye bir şey yok bence... dısarının verdiği tepki ve konulan engeller aileleri bu yola itiyor.. Kabullenmiyormuş gibi hisettiriyor..

Hafta sonu engelliler için yardım ve dayanışm gecesi vardı oradaydım.. Ve orada Karadeniz'deki engellilerden bahsedildi.. 3000 bin engelliyi dışarı çıkartıklarını sölediler.. Bu zamana kadar ihtiyaçları dışında dısarı çıkmamışlar sebebiyse dısarı çıkınca esnafın bakıs açısı bunun ne işi var demesi , doğal olarak ailede bunu duyunca çektiği acıdan utancdan değil acidan dolayı engellini eve hapsetmiş... Bence suanda aileler kabullanmiyorsa % 85'i dışarının verdiği tepkiden dolayı kabullenmiyormuş gibi görünüyor bence..

Paylaşım için tşkler...