Gözyaşlarım Çiçek Olsun Savur baharlara Anne...

[yarali kalp 13]

Gözyaşlarım çiçek olsun savur baharlara anne.

Gidişin vedasız mı olacaktı anne

Bir hoş çakalı çok mu gördük birbirimize

Ya da diyeceklerinden üzülmememiz için miydi bu vedasızlık

Yoksa vedasız gidişinde bir kavuşma sözümü var anne

Eğer öyle düşünüyorsa ben bu ayazda da seni beklerim anne

Evet ayaz diyorum çünkü ben kucağındayken

Soğuk nedir bilmezmişim anne…

Gidişin sessiz mi olacaktı anne

Kapıları çarparcasına gitseydin ya

Bizi sensizlik uykusundan uyandırırcasına

Kucağına ilk aldığında mırıldandığın ninniyi söylercesine

Düşerim diye paniğe kapılıp uzaktan bana seslenircesine

Evet uzak diyorum çünkü uzakta olsa talibim o bülbül sesine

Sesin olmadan bu evde neşe olmuyormuş be anne

Gidişin kara kışa mı tekabül etti anne

Bahar kokuları üzerimizden geçmemişken

Daha sonbaharın yaprakları arasında dolaşmak varken

Sen ayrılığı güzün bağrından koparıp kışa mı ektin anne

Vedaların kahverengiliğini şefkatinle beyaza mı boyadın anne

Mevsimleri takip edip kavuşacağımız günü hayal ederken

Şimdi yılın bir gününden vedasız gittiğin o günden kaçar oldum anne

Mevsimlerden aklımda seni bağrına sakladığım o kara kış kalmış anne

Gidişin bayram da alınacak hediyemiydi anne

Öksüzlüğümü yakıştırdın bu bayram simamıza

Eski mutlu bayramları hatırlamak yokluğunun acısını unutturur mu anne

Bayram sabahlarında öptüğümüz ellerin karların arasında üşümez mi?

Boyunlarını büktüğün bu öksüzler bir daha bayram bekler mi anne

Yanan yüreklerimiz bu son bayramda takılıp kalmaz mı anne

Şimdi yine sana geliyoruz ellerimizde kır çiçekleriyle lakin çehremiz buruk

Senin busen olmadan bayramlar garip geçiyormuş anne

Gidişin bir yanımızı fena vurdu anne

Evimizin duvarlarındaki tebessümün yerini…

Artık gözyaşları süslüyor anne

Babam meğer sensizliği hiç hayal etmezmiş

Yaralı yüreği on yıl birden yaşlanmış anne

Belki biz yavrularımızda buluruz senin sevdanı da

Acaba babama sevdanızın ölmeyeceğini haykırabilir miyiz anne

Arada huysuzluk etse de babam seni ölümüne seviyormuş anne

Gidişin ölümüne mi olacaktı anne

Bir tek ecel mi ayıracaktı sımsıkı tuttuğun ellerimizi

Hiçbir şeye emsal olmayan kıymetini ölümün mü yaşatacaktı anne

Şimdi bırakıp seni bir ücra köşenin koynuna

Her birimiz yeniden yollara düşeceğiz anne

Ama seni geride bırakmak öyle yapayalnız bir başına

Bana çok ama çok dokunuyor anne

Sensizliği yaşamayı geçtim düşünmek bile yürek kanatıyormuş anne

ALINTIDIR.....

1 Mart, 2010 tarihinde CanBy tarafından düzenlendi

[07ramazan07 20]

Paylaşım için teşekkürler....

[zeynepkrtas 26]

Çok Güzel Bir Şiirdi Teşekkürler Canım Bu Güzel Paylaşımın İçin...

Emeğine Sağlık....