Öp Beni O Zaman

[CEMRE 18]

öp beni o zaman

Sana üşüdüğümü söylüyorum. Çocukmuşum da sanki çamura çıplak ayaklarımla 

basmışım soğuk bir kış gününde. Annem mi geliyor sen mi geliyorsun koşarak 

biraz da kızgın? Annem mi sen mi? 

Üşümüşüm diyorum... Ben üşümem 

biliyorsun. Oysa üşümüşüm. Buz tutmuş ellerim. Bak parmaklarımın ucuna. 

Saçaklardan sarkan ve dikkat edilmesi gereken buz sarkıtları gibiler. 

Üşümüşüm diyorum. 

Isıtacak mısın? 

 

Sana estiğimi söylüyorum. Ucuz bir şarabın berbat tadı ile yaptığı iş 

arasındaki uçuruma düşüyorum eserken. Beni basınç farkları getiriyor sana. 

Eserken belki eski diye belki de es es es ki ki ki diye bağıran kekeme bir 

rüzgar oluyorum. Tadını değiştiriyorum dokunduğum yaprağın sürtündüğüm 

toprağın arasından geçtiğim saçların. Dağlar üzerinden gelen kaynağı 

belirsiz bir esintiyim. 

Eseyim mi? 

 

Sana geldiğimi söylüyorum. Ayaklarımı nerde bıraktım bilmiyorum. Bir telefon numarası gibi ezberliyorum kilometreleri. Aramızda üç tane iki... İki yüz 

yirmi iki. Ayaklarımı düşürdüğüm yerde her zaman senin kokun. 

Telefon direkleri eşlik ediyor bana bulutlar benimle geliyor çizgi halinde bir 

toprak benimle geliyor sincapların endişesi benimle... Çok konuşan bir 

yolcunun sustuğu yerin yanındayım. Yalnız sana geldiğimi söylüyorum. 

Geleyim mi? 

 

Sana sustuğumu söylüyorum. Susmak derinlere inmek değil midir? İçerden konuşmak? Ancak içerden yanıtı olmak? Susmak dibe sarkıtılmış bir ağ değil 

midir? Ateşi saran oksijen? 

Sana sustuğumu söylüyorum... Dut yemekle süt 

dökmek arasında bir yerde olduğumu... Kedi ya da bülbülden birini yeğlemek 

değil midir susmak? Yalnızlığında kendini avlamak değil midir dudaklarını 

kapamak? 

Kapayım mı dudaklarımı? 

 

Sana gördüğümü söylüyorum. Olanlarla olabilecekler arasında 

görülebileceklerle görülenler arasında düğüm atıyorum. Gördüklerim 

parantezler içinde geziniyor. Görmediklerimi ise sen evlatlık alıyorsun 

belki isteyerek belki istemeyerek. 

Ellerini gördüğümü söylüyorum. Uyanmışlar 

beden eğitimi yapıyorlar bedenimde. Gözlerin bir şiirin ilk karalaması gibi 

açılmıyor mu? Seni gördüğümü söylüyorum. Ama gözüm kapalı göreceğim. Kapat 

gözlerimi... 

Göreyim mi? 

 

Sana sevdiğimi söylemiyorum. “Bana sevdiğini söyleme beni sev” diyor şair. 

Aşk bana inan(a)mıyor... Ben aşkı yalnız tanımlıyorum. 

“Üşüdüysen es 

Geldiysen sus Gördüysen sev” diyor rüyama nerden girdiği belli olmayan ak 

sakallı bir ihtiyar. 

Derin anlamlar arıyorum söylediklerinde sevgiye dair. 

Belki de üşüyorum belki esiyorum belki geliyorum belki susuyorum ve belki 

görüyorum seveyim mi seni der gibi. 

Seveyim mi seni?

[Dogru_Yol 111]

Sayın cemre

Çok güzeldi....emeğine sağlık....teşekkürler.....

Isıtacak mısın?

Eseyim mi?

Geleyim mi?

Kapayım mı dudaklarımı?

Göreyim mi?

Seveyim mi seni?

[CEMRE 18]

teşekkürler