Asmada Ne Bağ Alıçta Ne Bağban...

[zeynepkrtas 26]

Asmada Ne Bağ Alıçta Ne Bağban

Bir de gelirsin ki

Ev boş

Evin kapısı almış yükünü merdivenler başında sönmesine yakın

mumlara oturmuş

Kucaklarına sığınılmış kurt masalı ve maral dağlarının

Yolu gözlenmiş aralı sıralı gelen müjdelere cam bakışlarıyla

Asmasında ne bağ ,

Alıcında ne bağban

Sanki yetişmeseler boğuluyormuşcasına bir geminin limanlarından gizlice

Demiirlerini söküşü denen yabancı yolculukların

Bir de gelirsin ki, sahanlardan buğday kavurgasıyla sımsıcak bir sofra

Odalarınının birinden ahşap kapıları itecek ve bütün güler yüzleriyle

Gözlerinden öpercesine hasretini saracak...sandığın..

Bir de...Gelirsin ki;

Kuytularına tipiler tozduran azadın azadı kimi kimden sormaya

Damlar tepeden tırnağa kaç göç...Haneler zehrin zehri viran

Hizenlerse buz sarkıtlarıyla eşiklerden uzak ve üryan

Daldığı yerden gelmez ğüneşi gözbebeğinden çok özleyen aklıyla ziyadenin

Ortalıklardan geçimlik yövmiyesini toplayan sokak kemanları gibi dört devran

Bütün çalıp söylediği pınar başı burma burma..

leylim aman ve yaman

Suya , şekere şerbete,

Ekmeğe

İnsan gönüllü sofraya soğulmuş sesi..Birde gelirsin ki....

Kar tutmuştur bütün yollarını boz bulanmış elvanın

Çamur, çiğ, efillerde azgın yel

Senin ayaklarından hala sevinci eskimemiş baharlar sürüklenir

Ve bütün kokusu haramda solmuş güller senin bıraktığın

Tütünsüz ateşler alevlisi aldan al bir daldalan

Tek bir tülüne dokunulmamış özlediklerinle büyümüş ve sonsuz

Yarden yarenden çöl gönüllü plaklar kurmuş çalgılarla...

Kendinden geçer..

Hasrete gelirsin ki,

Her yerin olur olmaz haller

Ve tevekleri döşünden tek tek yolunuşuna

İreyhan kokulu bahçelerin

Seyfi KARACA...