Yakınını Kaybedenlere Nasıl Yaklaşılmalı?

[Can Sengul 149]

Yakınını kaybedenlere nasıl yaklaşılmalı? Ölümle ya da başka bir önemli kayıpla yüzleşen hastamızı veya yakınlarımızı rahatlatmak, acılarını hafifletmek isteriz. Fakat ne diyeceğimizi, ne yapacağımızı bilemeyiz ve endişelenmeye başlarız.

Nöroloji Uzmanı Dr. Mehmet Yavuz hasta ve ailelerine ihtiyaç duydukları desteği vermek için yapılması gerekenleri açıkladı.

İnsanlar neden yas tutarlar?

“Önemli bir kayıp yaşayan kişi, hayatını yeniden organize edip kurmadan önce, daha düne kadar hayatında çok önemli yer tutan ama şimdi kaybolan kişiyle vedalaşmak, hayatın ağırlığı karşısında yeniden soluklanmak ve kimi zaman çok zor olan gerçekleri sindirmek için yas tutmaya ihtiyaç duyar. Kaybın acısı insanın her yanını sarar, insanın içini ‘Artık hayat bir daha hiç eskisi gibi eğlenceli bir yer olmayacak’ hissi kaplar.

Yas, içimizden bir parça kopması hissinin iyileştirilmesi sürecidir. Yaşamımıza devam etmemizi, yine başkalarını sevebilmemizi ve kaybımızı kabullenebilmemizi sağlar. Tabii ki yas süreci sonrasında kaybetmiş olmanın verdiği üzüntü hala vardır ama bu artık hayatımızı sürdürmeye engel olacak boyutlarda olmayacaktır. Ancak kaybın sadece sevilen birinin ölümü olmadığı, kişinin sağlık, güç, ya da fonksiyon kaybından da kaynaklanabileceği unutulmamalıdır.”

Yas sürecini herkes aynı şekilde mi yaşar?

“Kaybın doğası genellikle kişinin tecrübe ettiği yasın niteliğini belirler. Örneğin çok yaşlı ya da uzun zamandır hastalık çeken sevilen birinin ölümünü kurtuluş olarak gören biri, çocuğunu aniden kaybeden birinin hissettiği endişe ve kederi aynı şekilde hissetmeyebilir. Çocuğunu kaybeden anne bu durumla hiçbir hazırlık ya da uyarı olmaksızın karşı karşıya kalmıştır. Doğal ölümlerde yaşanan yas ile travmatik ölümlerde yaşanan yas farklıdır. Travmatik ölüm diye tanımlayabileceğimiz ölümler; ani, beklenmedik, başka birisinin neden olduğu bir kaza, saldırı, ya da doğal afetler ve amansız hastalıklar sonucunda yaşanan kayıplardır. Kişinin ailesi yakınları yoğun bir haksızlık hissi yaşar. “Hayat adil değil, iyi insanların başına böyle şeyler geliyorsa artık dünya güvenli bir yer değil.” gibi düşünceler insanın aklından çıkmaz.

Travmatik ölümlerde yaşanan yas çok daha uzun süreli ve yoğun olur. Olağan yas sürecinin basamakları vardır ancak travmatik yasta, bu süreç benzeri bir şekilde fakat süre olarak daha uzun bir zamana yayılmış olarak işler.”

Yas süreci hangi aşamalardan geçerek gelişir?

“İnkar ve şok; Başlangıçta, sevdiğimiz birinin ölümünü kabul etmek zordur, ölümün gerçekliğini inkar edebiliriz. Yakınınızın ölümüyle ve genel olarak ölümle ilgili duygularınızı yakınlarınızla paylaştıkça, kabullenmek kolaylaşır.”

“Pazarlık; Kayıp gerçeğinden kaçınma amacıyla yapılan bu son girişimde kişi Tanrı’yla pazarlık etme girişiminde bulunur. Bu aşamada temel düşünce “evet, başıma gelenleri kabul edeceğim ama bazı şartlarım olacak” şeklindedir; artık kayıp kabul edilmeye ve kayıp sonrası yeni hayatın koşulları gözden geçirilmeye başlamıştır.”

“Kızgınlık; Sizi geride bırakıp gittiği, yaşamdayken yaptığı ya da yapmadığı şeyler için ölen kişiye kızgınlık duyabilir, bu kızgınlığınızı başkalarına yöneltebilirsiniz. Ölen birine kızgınlık duymak sizi dehşete düşürebilir, oysa olanları kabul ederek ve paylaşarak zaman içinde daha az kızgın olursunuz.”

“Suçluluk; Bir yakınınızı kaybettiğinizde, onunla yaptığınız ya da yapmadığınız şeylerden ötürü pişmanlık ve suçluluk hissedebilirsiniz. Yaşananları değiştiremezsiniz, hata yapmış olsanız da insani yanınızı kabul edin, kendinizi affedin.”

“Adalet arama; Bu aşamada en çok sorulan soru şudur: “Neden ben?” Ölümün adaletsizliğine karşı çıkar ve yaşadığınız kaybın bir şeyin bedeli olup olmadığını anlamaya çalışır, bulamayınca isyan edebilirsiniz. Ölümü hak edilecek bir ceza değil, yaşamın akışının bir parçası olarak görmeye çalışın.”

“Depresyon; Başlangıçta büyük bir kayıp ya da boşluk hissi yaşayabilirsiniz. Ruh halinde düzensizlikler, yalnızlık duygusu ve sosyal çevreden uzaklaşma bunu izleyebilir. Yas tutan biri olarak eski halinize dönmek ve sosyal çevrenizde olup bitenlerle eskisi gibi ilgilenmek zaman alabilir. Unutmayın ki bu aşamada cesaret verme ya da güven tazeleme gibi teselliler değil, acıya saygı ve sosyal destek yardımcı olur.”

“Yalnızlık; Kaybınız nedeniyle sosyal yaşamınızda oluşan değişiklikler, kendinizi yalnız ve korku içinde hissetmenize neden olabilir. İnsanlarla görüşür, yeni arkadaşlar edinirseniz, bu duygularınız zamanla azalır.”

“Kabullenme; Kaybı kabullenme, ondan mutluluk duymak demek değildir. Kaybedileni unutmak ya da önemsememek de değildir. Tam tersine, durumun gerçek olduğunu kabul ederek, onunla başa çıkmaya çalışırsınız.”

“Umut; Zamanla hatırlamanın daha az acı verdiği bir noktaya gelecek, geleceğe ve daha güzel günlere umutla bakmaya başlayacaksınız. Değiştiremeyeceğimiz gerçeklerle başa çıkmada kendinize zaman tanıyın.”

Yas terapisi nedir?

“Yas süreci, sıklıkla kayıp acısını ya da bununla baş etmeyi tecrübe etmemiş kişiler tarafından anlaşılması oldukça zor, yalnız yaşanan, gizli ve mahrem kalmış bir alandır. Yas terapisi, yas sürecinin yeteri kadar uygun biçimde ve doğal akışı içinde yaşanmasını amaçlar. Bu nedenle terapide, yas sürecinin bahsettiğimiz evrelerini tanımak hastalarımıza ve aile üyelerine kayıpla baş etme konusunda yardım için atılacak ilk adımdır. Hangi süreçten geçtiklerini anlayarak yas yaşantısı içinde olan kimseleri, daha iyi destekleyebilir ve özel ihtiyaçlarını belirleyebilirsiniz.”

Kayıpla birlikte yaşamayı kolaylaştırabilen yollar nelerdir?

• Yalnızlık, kızgınlık ve üzüntü gibi duyguları açıkça ve dürüstçe arkadaşlarınızla, ailenizle ve yakınlarınızla tartışın,

• Umudunuzu koruyun,

• Eğer dinsel inançlarınız sizin için önemliyse, bir din insanıyla inançlarınız ve duygularınızla ilgili konuşun,

• Kaybınızla ilgili yaşantılarınızı paylaşabileceğiniz bir destek grubuna katılın,

• Kendinize iyi bakın, bedeninize özen gösterin, dengeli beslenin ve iyi dinlenin,

• Kendinize sabırlı davranın, iyileşmek zaman alır, bazı günler kötü, bazıları ise iyi olacaktır.

Kayba uğramış yakınımıza yardım etmek için neler yapabiliriz?

• Kayba uğramış arkadaşınıza, yakınınıza yardımcı olmak için onun yanında olun, acısını paylaşın, saygı duyun, ancak cesaret ve güven veren telkin ve tesellilerden uzak durun. Bunlar işe yaramaz.

• Arkadaşınızı üzmemek niyetiyle kayıpla ilgili konuşmaktan kaçınmayın. Tam tersine, o istemediğini belirtmediği sürece durum hakkında konuşun. Konuşmaktan kaçınmak o duyguyu yok etmez, tersine pekiştirir.

• Konuşmada yaşananlarını kolaylaştırma amacıyla kaybı hafife almaya çalışmayın, kayıp gerçeğine uygun, onu önemseyen bir tutum gösterin.

• Arkadaşınıza verdiğiniz önemi gösterin. Dikkatli dinleyin ve onun duygularına ve inançlarına olan saygınızı belli edin. Onunkine benzer olan duygu ve deneyimlerinizi paylaşın. “Seni çok iyi anlıyorum” gibi içi boş sözlerden kaçının.

• Depresyon belirtileri çok yoğun devam ediyor ve bir sonraki kabullenme sürecine geçmesi çok uzuyorsa bir uzmandan destek almasını sağlayın.

Dr. Mehmet Yavuz

Nöroloji Uzmanı

[k@lpsizim_85 100]

Hepsi çok doğru ilk basta kabullenmiyorsun inkar ediyosun , dedemi kaybettiğimde biri başın sağolsun dediğinde sen ne diyosun diye bağırmak istiyorumdum hatta bunu yaptımda sanırım.. Kimseyle paylaşamıyosun o öldü diyemiyosun..

Suçluluk evet keşke gitseydim keşke sunu yapsaydımların çok oluyor..

Adalet arama evet neden benim yakınım öldü neden ben yasıyorum bunları neden iyiler ölüyo tarzında ..

Deprosyon evet bunuda yasıyosun, kimseyle konusmamak eskisi gibi olmamak yada ben bunu yapıyorum ama o asla bir daha yapamıcak gibi...

sonra umut ve kabulenme aslında kabullenilmiyor yada ben halen kabullenmedim.. Öldüğünü biliyorum ama o öldü diyemiyorum.. onunla yaptığımız seylerı sık sık hatırlıyor ama kimseye belli edemiyorum belli edersem o öldü bak ne güzel yerde gercek dünya demelerini istemiyorum... yada onu unutursam beni unuttun kıızm diye düşünmesinden korkuyorum bu yazı bana dedemi ve ondan sonrakı yasadım durumumu ve halen yasadım durum aklıma geldi… Ne kadar terapi alırsan al ne kadar kabullenirsen kabullen sadece bir süre unutuyor ve kabulleniyorsun ama unutulmuyor yada kabullenilmiyor. Sadece kabullenmiş rolü yapıyorsun..Gercekler kabullenmez unutulmaz.

Canım dedem seni hiçbir zaman unutmadım kabullenmedimde sen bir gün bir yerleden çıkıp güzelim ne yapıyosun diceksin bunu biliyorum…

[Guest ELWAN]

yakını kaybetmek kadar zor bişi yokmuş.

annemi kaybettiğimde asla yaşayamayacağımı düşündüm.

1 yılım yas tutmakla geçti hem ailemi hem çevremi üzdüm.

sonra anladımki ailemi üzmeye bu kadar hakkım yok.

bnimde çocuklarım vardı onları düşün mek zorundydım.

şu varki üzülme artık diyenlere bile ters davranıyordum .

gerçekten yaklaşım önemli ama o an anlamıyorsun kulağına insanın ses gitmiyor.

nur içinde yatsınlar hep özlüyorum çok çok zor.

paylaşım için tşkler can.

[zeliha 2]

guzel paylaşım..........tşk..........

[Dogru_Yol 111]

Sayın can bey

Çok önemli konu.....emeğine sağlık....teşekkürler....

Ben bu konu da çok soğuk kanlıyımdır. Bunun sebepleri belki 7 yaşımdayken anneciğimi gözümün önünde taputa koydular ve o küçük yaşta en sevdiğimi kayıp ettiğimden dolayıdır. Belki manevi olarak düşündüğümden dolayıdır. Belki hayatın çok ağır acılarını yaşadığımdan dolayı ölüm acısı ruhuma az oluşundan dolayıdır.

Ben sevdiğim insanların ölümünde çok kısa süre ağlarım sonrasında hayata devam ederim. Bu konuda soğuk kanlı oluşuma ben de kendime şaşırıyorum ama sebeplerini belirttim empati kurarsanız daha iyi anlarsınız.

[zeynepkrtas 26]

Şunu Söylemek Gerekirse Yakının Bir de Çok Sevdiğin Biriyse Kabullenmek Çok Zor...

Çok Doğru Anlatılmış...

Ama Ben Biri Yakınını Kayettiği Zaman Bazı Kişilerin Ağlama Demesine Çok Kızıyorum...

Çünkü Ben Dedemi Kaybettiğim de Ağlatmamak İçim Elinden Geleni Yaptılar Ama Olan Bana Olmuştu...

Ağlayamadığım İçin Uzun Süre Kendime Gelememiştim...

Teşekkürler Can Paylaşımın İçin...