Kim Üzebilir ki Seni Senden Başka...

[zeynepkrtas 26]

Kim Üzebilir ki Seni Senden Başka

Kim üzebilir ki seni senden başka!

NİETSZCHE’ nin kendimi bulduğum sözlerinden biridir. Evet, aslında cümlenin derinine inerseniz Nietsczhe’nin ne demek istediğini rahatlıkla anlayabilirsiniz. Fakat, bu cümleye kapılmak için önce hayatta bu cümlenin bir kere dahi olsa esiri olmalısınız. Sayısız kez esiri olduğunu farkına varanlar ise, yazının sonunu getirene kadar büyük bir istekle okuyacaklardır. Hepimiz böyle değil miyizdir? Nerede bir hayata dair yazı görsek, kenarından köşesinden, ucundan bucağından okumaya çalışırız. Belki duygulanmak, belki yaşadıklarımızı teyit etmek, belki de işte tam da beni anlatıyor demek için. Hayat ucu bucağı gözükmeyen bir çöl gibidir. Hayat yalnızdır. İçi ne kadar dolu olsa da yapayalnızdır. Hayatı çevreleyenler ne kadar çok olsa da aslında tektir. Hayat tek kişilik bir sahne oyunudur. Bazen ağlamaklı, bazen kahkahalı, bazen sarhoş, bazen ihtiraslı şehvetli, bazen anne, bazen de bir çocuk… Onu izleyenler onu her maskede görebilirler. Her ses tonunu, her mimiği ondan beklerler. Çünkü o koskoca sahnede küçük bir devdir. Sahne, hayat artık onundur.Hazır verilmiştir sahne. Geriye kalan ise, o sahneyi doldurmaktır. İşte koskoca sahne senin! Canın nasıl doldurmak istiyorsa doldur. İster hep ağla, ister hep gül, ister hep fakir kal, ister hep zengin… İster 7sinde toprak ol, ister 70inde… İster aşık ol, ister taş kalp, ister süründür, ister sürün… İster geceleri sabahlara kadar ağla, ister sabahlara kadar ağlat, ister güzel ol, ister çirkin…İster gururlu ol, ister gurursuz…İster edepli, ister edepsiz… İstersen uygunsuz işler yap, istersen ahlaklı ol… Ama her ne olursan gece başını yastığa koy ve düşün… Ben bu sahneyi bana ayrılmış olan bu koca sahneyi nasıl doldurdum diyerek kritik yap. Kimler seni üzmüş, sen kimleri üzmüşsün sayamıyorsun bile değil mi? Hemen uykun geliveriyor. Yüzleşemiyoruz bile bizler kendimizle. Karşımızda ayna da yok çirkinliğimiz de gözükmüyor. Neden bakamıyoruz kendimize? Neden hemen uykumuz geliyor?

Okuduklarında kendini görüyorsun değil mi şu an? Belki de gözyaşlarına hakim olamıyorsun tıpkı ben gibi. Sessizce ağlıyorsun avazın çıktığı kadar. Sesini duyan var mı, yok ki çünkü sen yalnızsın, çünkü sen uyku denilen yolu tek kişilik alıyorsun.

Sabah oluyor. Hala tamamlayamadığın bir şeyler var. Aynaya bakınca anlıyorsun bunu. Kendini görüyorsun mahmur gözler, büzüşmüş dudaklar, yerini bulmaya çalışan oynayan kaşlar, tutamadığınız titreyen çeneniz… Anlaşılan yarım kalan bir şeyler var. Korkuyorsunuz, hata yapıyorsunuz ister istemez. Üzdükleriniz ve üzüldükleriniz geliyor aklınıza. Her koşulda, sağlıkta, parada pulda, aşkta sevgide isteyerek ya da istemeden ümit verdikleriniz geliveriyor gözünüzün önüne bir bir. Konuşuyorsunuz ama sevmiyorsunuz. Seviyorsunuz ama konuşamıyorsunuz. Hayal kuruyorsunuz ama eksik hayaller. Rüya görüyorsunuz ama rengi belli olmayan fulü rüyalar. O halde siz ne yapıyorsunuz? O halde siz ne haldesiniz? Neden üzgünsünüz? Dürüst olamıyoruz belki de ona buna şuna hayata karşı. Hep bizlere masum gelen ama dev yalanlar söylüyoruz hayata dair. Kuramıyoruz yuvamızı. Netleşmeyen hayatlar oluveriyor büyüdükçe. Neden bizi biz üzmekle mükellefiz? Neden ben kendimi üzüyorum? Hayır demek, hayatınızın bir parçası olmalı, hele ki netleşmeyen fulü konularda hayır siz olmalısınız.

Sahneniz hayırlarla olmalı belki de. Sahneniz fakirse, bilmelisiniz ki en zenginin bile sizin kadar zengin olamayacağını. Sahneniz aşksızsa , bilmelisiniz ki en aşıkların bile sizin kadar sevgi ile yoğrulmadığını. Sahneniz gözyaşı ile doluysa bilmelisiniz ki , en kahkalısının bile sizin kadar merhametli olamayacağını. Ve yine bilmelisiniz ki en acımasız olanın, size en zarar verenin size sizin kadar zarar veremeyeciğini…

ALINTI...

[Guest ELWAN]

Bu güzel paylaşıma tşkler zeynepcim.

Eline emeğine sağlık.

[k@lpsizim_85 100]

Sahneniz hayırlarla olmalı belki de. Sahneniz fakirse, bilmelisiniz ki en zenginin bile sizin kadar zengin olamayacağını. Sahneniz aşksızsa , bilmelisiniz ki en aşıkların bile sizin kadar sevgi ile yoğrulmadığını. Sahneniz gözyaşı ile doluysa bilmelisiniz ki , en kahkalısının bile sizin kadar merhametli olamayacağını. Ve yine bilmelisiniz ki en acımasız olanın, size en zarar verenin size sizin kadar zarar veremeyeciğini…

Çok güzel , Paylaşım için tşler Zeynepcim..

[Dogru_Yol 111]

Sayın zeynepkrtas

Çok düşündürücü eğiticiydi....emeğine sağlık....teşekkürler.....

Kişi ne yaparsa kendine yapar....ebediyette de karşılığını alır....

[Bybasri 14]

Teşekkürler kardeşim..

İşte koskoca sahne senin! Canın nasıl doldurmak istiyorsa doldur. İster hep ağla, ister hep gül, ister hep fakir kal, ister hep zengin… İster 7sinde toprak ol, ister 70inde… İster aşık ol, ister taş kalp, ister süründür, ister sürün… İster geceleri sabahlara kadar ağla, ister sabahlara kadar ağlat, ister güzel ol, ister çirkin…İster gururlu ol, ister gurursuz…İster edepli, ister edepsiz… İstersen uygunsuz işler yap, istersen ahlaklı ol… Ama her ne olursan gece başını yastığa koy ve düşün… Ben bu sahneyi bana ayrılmış olan bu koca sahneyi nasıl doldurdum diyerek kritik yap. Kimler seni üzmüş, sen kimleri üzmüşsün sayamıyorsun bile değil mi? Hemen uykun geliveriyor. Yüzleşemiyoruz bile bizler kendimizle. Karşımızda ayna da yok çirkinliğimiz de gözükmüyor. Neden bakamıyoruz kendimize? Neden hemen uykumuz geliyor...????

-----------------------!!!!

Hakkaten böyle krıtik yapan birinin,değil uyumak bilakis uykusu kaçar...

Herkesin düzgün bir hayat yaşaması dileklerimle......

[nazlican 6]

Hepimiz dünya sahnesinin oyuncularıyız.önemli olan sahneden nasıl uğurlandığımızdır.

Alkışlanarak mı yoksa yuhalanarak mı?Her oyuncu rolünü en iyi şekilde oynarsa sahnede de ,oyundada farklı bir güzellik çıkar ortaya.güzelliklerimizi hayatımıza gecirebilme duasıyla...

Herşey bizde gizli dolayısıyla( kim üzebilir seni senden başka) sen izin vermediğin sürece hic kimse...