BENİ OĞLUM BÜYÜTTÜ

[Guest DOĞRU YOL]

Nasıl da geçiyor zaman, Ağustos’ta 13. yaşın da bitiyor. Artık sen de bir delikanlı oluyorsun. Oysa ki, daha dün gibi hatırlıyorum doğduğun günü. O minicik halini... Bana kızma ne olur. Aslında ben istememiştim seni, baba olmaya hazır değildim çünkü, ya da ben öyle düşünüyordum. Ama annenin

kararlılığı sonucunda seni dünyaya getirdik. İyi ki de getirmişiz, iyi ki de annen seni dünyaya getirme cesaretini göstermiş.

Ne kadar da mutlu olmuştuk sen doğunca. “İsmini ben koyacağım oğlumun.” dedim. Adı Can mert olacak... Deden dedi;

-Benim babamın ismi olacak, torunumun adı, Ramazan olacak.

Sonra da Ramazan Canmert koymuştuk. Şimdi soracaksın “Neden benim adım Selim han?” diye. Onu da hoca koydu. Hoca niye mi değiştirdi senin adını? Çünkü sen, 1,5 günlükken başladın hastalanmaya, havale geçirmeye. Doktor ve hastanelerden şifa bulamayınca, senin hastalığının

doktorluk değil, hocalık olduğuna karar verdi büyüklerimiz. Hoca, isminin sana ağır geldiğini, isminin değişmesi gerektiğini söyledi ve adını Selim han koydu. İşte bu sebepten senin adın Selim han.

Ama hocalar da hastalığına şifa olamadı. Senin hastalığın doktorlukmuş, sen doğumda nefessiz kaldığın için, beyninde hasar oluşmuş, yani doktor hatasıymış, bu sebepten sana “MR” tanısı konuldu

ve hastalığının doktorluk olduğunu ancak 5 sene sonra öğrenebildik.

Canım oğlum,

Ne çok şey yaşadın bu hayatta. Tanımadığın insanlara, “Merhaba, nasılsın? İyimisin?” dediğinde, hani insanlar cevap verme gereği bile duymadan, anlamsızca yüzüne bakıyorlar ya... Kızma onlara, bence

onlar merhabanın; “Benden sana zarar gelmez.” anlamına geldiğini bilmiyorlar. Çünkü onlar senin sadece şekline, dış görünüşüne takılıyorlar.

Hani sen Tarkan’ın şarkılarını dinlerken kendinden geçiyorsun da, insanlar sana bir garip bakıp gülüyorlar ya... Parkta oynarken, aileler çocuklarını senden uzaklaştırıyor, çocuklarının kulağına bir şeyler fısıldıyorlar ya... Alış veriş merkezlerinde görevliler seni uyarıyor ya...

Kardeşinin sınıfında arkadaşları, Samet’in deli bir ağabeyi olduğunu söyledikleri için, kardeşin senin kendi okuluna gelmeni istemiyor ya... Kardeşin arkadaşlarıyla oynarken seni yanına istemiyor, senden utanıyor ya... Hani, misafirliğe gittiğimizde insanların yüz ifadeleri değiştiği için, bir daha onlara misafirliğe gitmiyoruz ya...

İnan hiç önemli değil, insanların senin hakkında ne düşündüklerini ben hiç önemsemiyorum. Kardeşin de bir gün senin için söylenenlerin önemsiz olduğunu anlayacak. Sen de önemseme, içindeki sevgi dolu yüreği ben görebiliyorum, insanları olduğu gibi kabul etmeyi senden öğrendim.

Sende onları böyle kabul et.

Seni çok seviyorum oğlum,

Kuşlar gibi uçmayı, balıklar gibi yüzmeyi öğrendiğimiz şu hayatta, insan gibi yaşamayı unuttuğumuzu sen öğrettin bana. Riyasızlığı, karşılık beklemeden sevmeyi, saflığı, yürekteki temizliği, ben sende

gördüm.

Karamsarlığa düştüğüm anlarda seni izliyorum. Yüzüne baktığımda kalbinin temizliğini görüyorum. İşte o an bütün sıkıntılarım geçiyor.

Ağustos’ta 14. yaş gününü kutlayacağız. Sen artık bir delikanlı oldun. Ben ise, birlikte geçirdiğimiz bu 13 senede ne çok şey öğrendim senden, sen büyüyüp delikanlı olurken, ben sabretmeyi öğrendim.

Gerçek sevginin ne demek olduğunu, insanları sevmeyi, hayvanları sevmeyi, paylaşmayı, en önemlisi de adil olmayı öğrettin bana. Annenle daha bir kenetlendik birbirimize, onu bir başka sevdim, daha çok

sevdim sayende. Seninle birlikte bende olgunlaştım. Aslında biz birlikte büyüdük biliyor musun?