Ben Senim Sen de Ben....

[Guest DOĞRU YOL]

Ben senim sen de ben...

Engelli bireylerin toplumla bütünleşmesini desteklemek amacıyla MEF öğrencilerinin sorumluluk almalarını sağlamak, engel ve engellilerle ilgili bilinçlenmek, toplum tarafından engellilere karşı kabulün gelişmesine de katkıda bulunmak için uygulamaya konmuş olan projenin adı bu...

Ben senim sen de ben...

MEF Lisesi öğrencilerinin, “toplumsal dayanışma becerisi ve yaşamla ilgili farkındalık geliştirmelerini ve olumlu kişilik gelişimlerini desteklemek, ekip bilinci içinde bir programı başlatma ve sürdürme becerisine sahip olmalarını, kendinden farklı kişilere hoşgörü ile yaklaşmalarını, çalışmalarda çalışmayı yürüttüğü kişideki olumlu gelişmeleri fark etmeleri ve geri bildirimde bulunmalarını ve en önemlisi birey olarak sahip oldukları özelliklerin değerini kavramalarını sağlamak” amacını güden bu projenin geçen haftaki sertifika törenine davetliydim.

Açıkçası sıcak bir baharın öğleden sonrasında pek çok dokuzuncu sınıf öğrencisi haylazlık yapmayı tercih ederdi diye düşünüyorum... Oysa Metin Sabancı Rehabilitasyon Merkezi’ndeki söz konusu projenin son basamağında gençler birbirleriyle vedalaşırken projenin kendilerine neler kattığını anlatıyorlardı... Onları orada görmek beni çok gururlandırdı.. Ve çok umutlandırdı...

Proje üç ayrı gönüllü öğrenci grubunun spor, seramik, ritim alanında her ay dönüşümlü olarak bir kez Metin Sabancı Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi’ne giderek engelli öğrencilerle bire bir çalışma yapmaları şeklinde planlanmış. Bu şekilde bir öğrenci, eğitim öğretim takviminin 1. döneminde 3, 2. döneminde 4 kez olmak üzere toplam 7 kez engelli öğrencilerle ortak çalışma yapabilmiş. Metin Sabancı Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi yetkililerince, Özel MEF Lisesi 9-10. sınıf öğrencilerinin tümüne Cerebral Palsy konusunda bilgilendirme yapılmış. Projeye katılan gönüllü öğrencilere ise engelli bireylerin yaşamlarını anlamalarına yönelik uygulamalı eğitim verilmiş.

MEF Lisesi Rehberlik Birimi tarafından gönüllü öğrencilere, çalışmalar sırasında dikkat edebilecekleri iletişim becerileri ve ergenlik dönemi ile gelişimler konusunda bilgilendirme yapılmış. Yani projenin sonunda sadece engelli öğrenciler değil, gönüllüler, eğitmenler, aileler de pek çok kazanım elde etmiş...

Bugün yetişkin olarak iş dünyasında da özel ilişkilerimizde de güdük kalan empati duygusunun eksikliğinin nelere mal olduğunu hepimiz biliyoruz aslında...

“Onun ayakkabısında olmak” derler ya...

Bir an ama sadece bir an için karşınızdaki kişinin ne düşündüğünü, ne hissettiğini, neden böyle yaptığını anlayabilmeye çalışmak...

Düşmanınız dahi olsa üstelik... Ne kadar zor değil mi? Nasıl da halimiz yok bir başkasını anlamaya...

Özel bir okulun “şanslı” sayılan çocuklarının Türkiye’deki milyonlarca engelli içinde rehabilitasyon görebildikleri, bir programa dahil oldukları için şanslı sayılan çocuklarıyla gönüllü olarak buluşması ve birbirlerini anlamaya çalışması bugün bütün ebeveynlere ve Türkiye’nin tüm yetişkinlerine örnek olmalı...

Televizyonda tartışmayı bilmeyenlere, bir evin içinde birbirini görmeyenlere, herkesin başkanıyım (baş ya da sıradan) diyenlere...

Hepimize...

Dokuzuncu sınıf öğrencisi kadar olamıyorsak yazıklar olsun bize...

iclal aydın hürriyet