Karaköy İskelesi....

[Guest DOĞRU YOL]

İnsanların, sadece canlılara sevgisi ve hayranlığı olmaz. Bir eve, bir sandala, bir vapura, denize, bir çay bahçesine, orada içilen bir bardak çaya, parka, doğanın hakim olduğu her yere hayranlığı olabilir.

İşte! Benimde yıllar öncesinden, çok ama çok gençken başlamıştı. Karaköy ve Kadıköy Haydarpaşa iskelelerine hayranlığım. Yolcuların iskelelere gelip vapurlara inip binmesine, martıların gökyüzünde dans edişlerine, çığlık atarcasına şarkı söylemelerine hayrandım. İskele kenarında duran, kedi ve köpeklerin birkaç balık uğruna, soğukta yalvaran gözlerle balıkçılara bakması, balıkçılarında onlarla o günkü emeklerinin karşılığında tuttukları balıkları paylaşmalarını görüyordum. İşim dolayısıyla, Kadıköy yakasına gitmek için özellikle Karaköy iskelesinden biniyordum. Çünkü, Karaköy iskelesini seviyor ve ona hayranlık besliyordum.

Vapura bindiğim zaman bazen, Haydarpaşa da iniyordum. Daha çok ta Kadıköy iskelesinde iniyordum. Vapurun genellikle, dış kısmında oturmayı tercih ediyordum. Çünkü; denizi, martıları ve vapurun arkasından bıraktığı, o dalgalanmayı izlemek istiyordum. Vapurun çalışma sesiyle birlikte. Bana huzur veriyordu. Bazen, açlığımı bastırmak ya da keyif almak için, bir simidi çayım eşliğinde martılarla bölüşüyordum. Yanımızdan gelip geçen başka vapurları da seyrederek, içindeki insanlarında, acaba benim gibi düşüncelere sahip olup olmadıklarını düşünüyordum. Denizin ortasında huzurlu bir şekilde giderken, Haydarpaşa mendireğine konan martıları görüyordum. O yıllarda yeni yapılmaya başlamıştı mendirek. Yanımdaki arkadaşlarıma oraya ne yapıldığını sorduğum zaman, mendirek, bazen de dalgakıran derler dediklerini hatırlıyorum. Arkadaşımın elini tutar, başımı omzuna yaslayarak denizin sesini, gökyüzünün mavisini, bulutları ve arkadaşımın bana o zamanlar çok sevdiğim yarı Türkçe yarı Azeri aksanıyla söylediği bir şarkı vardı. Yolculuk boyunca hep onu dinlerdim. Hatta, bu şarkıyı tekrar tekrar söylemekten bıkardı. Ama, yinede benim hatırım için gözlerime bakarak, elimi tutarak – Hiç bıkmadın mı kız bu şarkıdan. Beni bile bezdirdin. Ben bile bıktım diyordu.

Bu arada da vapur Haydarpaşa limanına yanaşıyordu. Bazen Haydarpaşa da inerdik. İnerken iskeleye konan tahtadan çok korkardım. Arkadaşım bana – Hani sen erkek gibi bir kızdın. Hiçbir şeyden korkmazdın Buradan inmekten mi korkuyorsun. Şimdi seni bu vapurda bırakacağım. Hadi in bakalım diye benimle dalga geçip gülerdi. Bazen, işe erken gittiğim zamanlar, Haydarpaşa tren garını dolaşırdık. Tren bekleyen yolcularla sohbet etmek ve tren garının iç kısmının çatısında, yuva yapmış kuşları seyretmeyi severdik. Sonrada Kadıköye kadar yürürdük.

Başka zamanlarda ise, Karaköy iskelesinden vapura binip, direkt Kadıköy e inerdim. Şimdiki iskeleye değil tabiî ki. Kadıköy limanında oturup, çayım eşliğinde balıkçıları, balıkçı teknelerini, tekrar tekrar limana bir yanaşıp, bir kalkan vapurları izlemek hoşuma giderdi. Balıkçıların teknelerinin sallanmasından nasıl, rahatsızlık duymadıklarını hep merak etmişimdir. Çünkü; beni deniz tutuyordu. Ama, işime gitmek için, bu güzergahı kullanmak zorundaydım. Zorunluluğumun bir gün hayranlığa ve alışkanlığa dönüşeceğini bilmeden. Bazen, Modaya, bazen de Mühürdara çıkardım. Orada güzel bir çay bahçesi vardı. Çay bahçesindeki oturduğumuz masalara, bazen arkadaşlarla birlikte isimlerimizi yazıyorduk. Çok üzülerek. Hiç değişmeyeceğini, o yazıların masalarda anı kalacağını sanarak. Belki, o günkü masalar ve mekan değişti. Ama, benim içimde, o yazdıklarımız. Sohbetlerimiz ve buranın güzelliği, hala bunca yıldan sonra anılarımda hiç değişmeden yaşar.

İş dönüşlerinde de Kadıköy den yine Karaköy iskelesine inerdim. Çünkü evim bu taraftaydı. Ve Karaköy iskelesini çok seviyordum. Bunca yıldan sonra birkaç zaman önce, o çok sevdiğim, hayran olduğum ve anılarımın olduğu Karaköy iskelesinin battığını, artık yok olduğunu televizyondan gördüm. Çok üzüldüm. Yerine yenisi yapılsa da, benim için hep o Karaköy iskelesi ve o arkadaşımın söylediği o şarkı gibi, anılarımda kalacak. Şimdi senden çok uzaklardayım. Hoşça kal Karaköy iskelesi. Yeni yolculara ve yolculuklara merhaba.

ALINTI