Yaşarken Ölmek....

[Guest DOĞRU YOL]

Gecenin karanlığında, deniz boyunda bir bankta oturuyorum. Kıyıdaki dalgalar çıldırmışçasına, rıhtıma vuruyor. Benim gibi bir şeylere kızdıkları, isyan ettikleri belli. Ne varsa silip süpürüyor. Bir yükselip bir alçalıyorlar, duygularım gibi. Yalnızım, üşüyorum ve korkuyorum. Rüzgarın o soğuk etkisi, ellerimi birbirine tutuşturuyor. Ellerimde yaşanmışlıkların, acıların izleri var. Her biri bir şeyler anlatıyor. Bir an farkına varıyorum. Tutabildiğim sadece ellerim.

Koskoca dünyada, bunca uğraştan, çabadan sonra hiçbir yaşanmamış gibi, boşluğun kıyısındayım. Deniz ve rüzgar, sanki beni çağırıyor. İlerideki tavernalardan birinden, belli belirsiz bir müzik sesi geliyor. Bir an onu dinliyorum. Kemanın kıvrak nağmelerinde, daha bir hüzünleniyorum. Hüznün en derinini yaşıyorum. Kayboluyorum derinliklerde, haykırıyorum, sesimi duyan, elimi tutan yok. Yaşıyor muyum bilemiyorum. Çünkü, yaşarken ölüyorum.

Geçmişimden bana kalan sadece acı, hüzün ve pişmanlık. Bunları ben mi yarattım, yoksa başkalarımı? Beni bu boşluğa getiren, sebeplerimle başbaşayım. Düşünüyorum, düşündükçe boşluğa, bir adım daha yaklaştığımı hissediyorum. Düşünmek bana acı veriyor. Acılarımla, bu siyah gecede kaybolup gidiyorum. Nedenlerini biliyorum aslında. Ama, ben yine saf yüreğime yeniliyorum. Yine bu çelişkiler içerisinde, yaşarken ölüyorum.

Bir sarhoş yanaşıyor yanıma. Ağır bir içki kokusu doluyor genizlerime. Gecenin bu karanlığında korkuyorum. Birden usulca oturuveriyor yanıma. Daha bir korkuyorum. Hiç konuşmuyor benimle. Sonra

- “Lodos bu gece, yine kıyıya hüznünü vuruyor. Sanki, bizim gibileri avlamak için, pusuda bekliyor” diyor.

Gülümsüyorum. Haklısın diyorum. Sarhoş bana

- “Bende senin gibi, çok geceler bu kıyıya geliyor ve denizi seyredip geceyi dinliyorum. Ama, belki de dinlediğim, içimdeki esen fırtınalar diyor”.

Sonra tekrar ayağa kalkarak, - “Ya evine git hayatını olduğu gibi kabul et. Ya da at kendini bilinmeyene diyerek”,

sallana sallana, yanımdan ayrılıp giderken, geriye doğru dönüp,

“Ben bunu beceremedim. İşte! Gör halimi, yaşıyor muyum? Yoksa yaşarken ölüyor muyum? buna karar ver deyiveriyor”. Ve karanlıklarda kaybolup gidiyor.

ALINTI