Filistinli Kız

[Guest DOĞRU YOL]

“Çocuklarını öpen babalar!” diye haykırıyor Filistinli bir kız çocuğu, “benim babam demirlerin ardında.”

Filistinli bu kızın haykırışları tokat gibi çarpıyor yüzlere… Her gün çocuklarımıza sarılırken, öperken onların gül yüzlerini Filistinli kızın sesi çarpıyor yüreklerimize ve utanıyoruz insan olmaktan…

Ve İsrail durmuyor… Söz dinlemiyor… Birleşmiş Milletler yardım konvoyunu bombalayacak kadar ileri gidiyor… Beyaz Saray’ın demokrasi havarileri ise ellerini ovuşturup bıyık altından gülerek izliyorlar bu vahşeti… Hem de öyle bir vahşet ki böylesi çok az görülmüştür yeryüzünde ve çok az yaşanmıştır böyle bir istila… Okullara, camilere, hastanelere yetmezmiş gibi bir de Birleşmiş Milletler yardım konvoyuna saldıracak kadar gözünü kan bürümüş İsrail’in…

Ozan Hasan Hüseyin Korkmazgil, bir şiirinde:

“Akrep desem yılan küser

Yılan desem sırtlan kızar

Soyun sopun bre yezid

Soyun sopun nerde yazar”

diye seslenir, insan canına kıyanlara…

Ve bugün biz aynı yürek hırsı ile tekrarlıyoruz Ozan’ın dizelerini:

“Akrep desem yılan küser

Yılan desem sırtlan kızar

Soyun sopun bre İsrail

Soyun sopun nerde yazar”

“Çocuklarını öpen babalar!” diye haykırıyor Filistinli bir kız çocuğu, “benim babam demirlerin ardında.”

Söyleyecek bir şeyler bulamıyoruz… Susuyoruz… Başımızı yerden kaldıramıyoruz… Utancımızdan kurtulmak, kendimizi avutmak için “ama ben ne yapabilirim ki?” diyoruz usulca… Diyoruz ama buna kendimiz bile inanmıyoruz aslında… Yapılacak o kadar çok şey var ki… Bunları biliyoruz ama kaybetmekten korkuyoruz… Düzenimiz bozulmasın istiyoruz… Bu zulüm bizden uzakta kalsın diyoruz…Analar, babalar ve çocuklar orada tankların, topların altında ölürken biz de burada utancımızla yitip gidiyoruz aslında… Hepimizin ağzında o ünlü savunma sözü: “Ben tek başıma ne yapabilirim ki?”

Gözümüzün içine baka baka yalan söyleyenlerden hesap mı soruyoruz?

Hayır…

Beyaz Saray’ın sözünden çıkmayıp okullarda saygı duruşu yaptırarak timsah gözyaşı dökenlere tepki mi gösteriyoruz?

Hayır…

Evlerimizden, iş yerlerimizden başımızı çıkartıp alanlarda “Durdurun, bu vahşeti!” diye haykırarak birlik mi oluyoruz?

Hayır…

İsrail patentli yiyeceklere, içeceklere, giyeceklere ve alışverişte karşımıza çıkan her şeye ambargo mu uyguluyoruz?

Hayır…

Yapabileceklerimizi daha da sıralayabiliriz… Ama gereksiz olur bunları sıralamak… Çünkü hepimiz biliyoruz aslında neler yapılabileceğini… Peki sorun nerde o zaman?… Bunun yanıtını da Orhan Veli’den alalım isterseniz:

“Neler yapmadık şu vatan için

Kimimiz öldük,

Kimimiz nutuk söyledik”

Ne güzel söylemiş değil mi Şair? Neler yapmıyoruz insanlık ve dünyamız için… Filistinli bir kızın sözlerine bile yanıt veremiyoruz!...

ALINTI