BİR AMACIN MI VAR HAYATTA...

[Guest DOĞRU YOL]

Bu gülü yetiştireceksen canın yanacak,

Elin kanayacak, güneş seni terletecek,

Bu bahçede gül bitmez diyenler olacak,

Gül öyle yetiştirilmez böyle yetiştirilir diyenler olacak...

Sen kendine şunu soracaksın;

Ben burayı gül bahçesi yapmak istiyor muyum?

Ben burada dünyanın en güzel güllerini yetiştirmek istiyor muyum?

Eğer çok istiyorsan ne eline batan diken ne de söylenenler umurunda olmayacak.

Kim olursan ol tek isteğin gülün kokusunu duymak olacak.

Hatırladınız değil mi?

Hani bir gül bahçesi içinde Atatürk, yanında bir çocuk. Bir banka reklâmı…

Her zaman aklıma gelir benim. Hep zor anlarımda…

Hani başka bir reklâm da; Başıma bu da mı gelecekti buda buda buda buda…

Diyorum ki hayat bir adım sonra çok güzel olacak. Bir adım atıyorum bir adım ileriye kaçıyor. Hani küçük çocuklar ayna gölgesi yakalamaya çalışır ya… Bende öyle mutluluğu ve huzuru yakalamaya çalışıyorum. Üstüne bir panter gibi atlıyorum ayna gölgesinden umudun cırt bir adım daha uzağa düşüyor öyle sonsuza uzanıp gitmiyor hep bir adım, hep bir adım ötemde…

Sonra diyorum ki tamam bir testten geçiyorum bütün engelleri aşarsam sonuca bir adımda ulaşacağım yani o son bir adımı atacağım…

İşte bir olay…

Uzak bir şehirde bir üniversite de ilk defa sunuş yapacağım. Heyecandan tir tir titriyorum ve bir haftadır uykusuzum… Beklenen gün saat geliyor…

Sabah kalkıyorum, beyaz gömleğimi giyeceğim o da ne kıpkırmızı kan lekesi… Yolculuk yaptığım otobüsteki bir çuval kurban eti kanı sızmış ve benim çantamın altında kokulu renkli bir gömlek bırakmış bu bir kâbus olmalı…

Hemen merkeze iniyorum bir gömlek alıyorum. Allahtan pahalı değil yoksa kalacağım o şehirde… Öğrenciyim ve beş kuruş param var fazla değil

Gömleği alıp yola çıkıyorum. Minibüsten inerken yerdeki buzlanmayı fark etmiyorum pat yerdeyim daha kötüsü topuğum bir yerde ayakkabım bir yerde. Geri dönüp ayakkabımı yaptırıyorum. Diğer topuk ta oynuyor ama ı-ıh dolmuş param bitecek…

Sunuşa 15 dk var son kontrollerimi yapmak için bir arkadaşımdan ödünç aldığım külüstür 10 kg lık laptopu açıyorum ve dadadadaaan ekranda TRT nin o pijama giymiş görüntüsüne benzer bir görüntü laptop çalışmıyor…

Tamam diyorum buraya kadarmış. Yok artık… Anladım ben olmayacak bu sunuş, biliyordum zaten… Belki de böylesi hayırlısı. Ağlıyorum sinirden birkaç dakika, makyajım akıyor (Ne gerek varsa)

Sonra…5 dk sonra bir internet cafe de, bir ekranı gizliden söküp laptopa bağlıyorum… Dosyayı utana sıkıla aldığım başka birinin USB sine yüklüyorum ve 5 dk sonra başka birinin yine ödünç laptopuyla sunuşa başlıyorum. Tek topuğum iki de bir çivisi etrafında dönüyor. İlk sunuş benim ki…

Süper Mario gibiyim engelleri aştım da geldiiiim… demedim tabi… J

Ne dedim….

Ben eeeeeeeeeeeeeeeeee ben şey yaptım eeeeeeeeeeeeeeeeeeeee işte bir proje eeeeeeeeeeeeeeeeeee…

Berbat bir başlangıç yaptım biliyorum…

Ve sonra öyle neler anlattım neler… İnsanlar gülümsemeye başladı bittiğinde çok alkış aldım ve böyle heyecanlı anlatılan bir sunuş daha görmedik dediler… Tebrikler yağdı…

Veee herkesten tebrik alırken… Birden salona biri girdi ve anlattıklarımın saçmalıktan ibaret olduğunu ve asla yapılamayacağını söyledi… Ben sus pus durumdayım ama hiç kimse buna tepki göstermiyor herkes çok heyecanlı… Sanki adam bir hayal ve sadece bir ben görüyorum…

İşte tam tamına 5 sene önceydi bu yaşadıklarım… Ve ben o gün anlattığım projemin peşinde tam 5 senedir koşuyorum… Birlikte çalıştığım arkadaşlarım var bu sitenin kurucularından benim en büyük destekçilerim onlar…

Hala mücadele ediyoruz ama birçok başarıya imza attık birlikte ödüller aldık… Türkiye de tek olduk en büyük olduk ve gelişiyoruz gelişmeye devam ediyoruz…

Dışarıdan bakanlar, bizi çok tozpembe görüyorlar… ama öyle şeyler yaşayıp geliyoruz ki aynen yazımın başında belirttiğim gibi…

Bu gülü yetiştireceksen canın yanacak,

Elin kanayacak, güneş seni terletecek,

Bu bahçede gül bitmez diyenler olacak,

Gül öyle yetiştirilmez böyle yetiştirilir diyenler olacak...

Sen kendine şunu soracaksın;

Ben burayı gül bahçesi yapmak istiyor muyum?

Ben burada dünyanın en güzel güllerini yetiştirmek istiyor muyum?

Eğer çok istiyorsan ne eline batan diken ne de söylenenler umurunda olmayacak.

Kim olursan ol tek isteğin gülün kokusunu duymak olacak.

Yeniden toparlanıyorum ve yoluma güçlü bir şekilde devam ediyorum…

Arkadaşlarımla birlikte…

İyi ki varsınız…

Toparlanmanız dileğiyle… Devam etmeniz dileğiyle…

Hamiş: Sunuşun sonundaki adam hayal değilmiş bu sene karşılaştık… Sizin deli patronunuzu tanıyorum dedi hani o bayan öğrenciydi… Ben olmayacak demiştim bana inat yaptı dedi… Kime dedi… Bana dedi… Sizce de kendini çok önemsememiş mi?

Yazan : Tülin Akın

[Berrin 21]

İnsan isteyince aşamayacağı hiçbir engel yoktur örnekte görüldüğü gibi.

Paylaşım için tşkler doğru yol.