Engellilerin Tecavüzden Kurtalışı...

[Guest DOĞRU YOL]

Son günlerde Akdeniz Üniversitesi’nde BESYO tarafından tam 8 yıldır sürdürülen “Özel Sporcular Spor Eğitim Programı” isimli projenin sonlandırılması ile ilgili olarak hemen hemen tüm gazetelerde yer alan haberleri dehşetle okuyoruz.

Dehşetle diyorum çünkü, bugün sürmanşet yayınlanan yerel eklerden birinde çocukların tecavüzden kurtarıldığı(!..) gibi bir haber başlığı var. İnanılmaz… Bu kadar mı saptırılır? Bu kadar mı olur?

Bir anneyim ben. Yazdığım köşe yazısı ile pazartesi günü bir ödül aldım. Yılın gazetecisi seçtiler beni. Ödülümü bir milletvekilimiz verdi bana.

Annelik duygularıyla bakıyorum Dünya'ya. Yüreğim daha fazla sevgi, daha fazla nefret dolu benim.

Hem normal gelişimini sürdüren bir çocuğun ve de sürekli bakıma ve yardıma muhtaç OTİSTİK bir çocuğun annesiyim ben. Esas zor olanı da bu aslında. Çünkü ben engelli çocuğumu yaşadığım sürece korumak, kollamak zorundayım. O na zarar verebileceklere karşı, Toplum içinde kriz geçirdiğinde yanımıza koşturan güvenlik elemanlarına karşı, kendilerine zarar vereceğini düşünen zavallı insanlara karşı. Oğlumun kendisine verdiği zararlara karşı. Ben çocuğumu korumak zorundayım tabii ki çünkü, O kendini koruyamıyor. O kendine zarar veriyor, kızgınlığını kendine zarar vererek gösteriyor.

Ben daha fazla kaygı doluyum. Ben daha fazla kırgınım bana yadırgayarak bakanlara. Ben O nu korumak ve geleceğinden emin olabilmek için çok çalışıyorum. Türkiye de engellilere uygulanan eğitimde, yeterli olmayan eğitimcilerin elinde acaba eğitim mi alıyor yoksa yanlış mı yönlendiriliyor diye kaygı dolu günler geçiriyorum ben. Engelli bir çocuğu eğitmek en başta yürek ister, sonra akademik eğitim, tecrübeleriniz ise bilgilerinizin ve hareketlerinizin doğruluğunu ve de atacağınız adımlarınızda kararlı olmanızın anahtarıdır. Bu konuda 8 yıldır BESYO yanımızdaydı. Başta Sayın Dilâra hoca olmak üzere tüm gönüllülere, öğrencilere teşekkür ediyoruz.

Türkiye de son yıllarda özel eğitim veren okulların ve rehabilitasyon merkezlerinin çokça açılması, olumlu bir gelişmedir elbette. Ancak yeterli değildir. Son örnek Antalya’da Akdeniz Üniversitesi BESYO tarafından 8 yıldır büyük bir mücadele ile sürdürülen hafta sonu spor programı ve Özel Sporcular projesi ile pek çok aile tarifi mümkün olmayan mutlulukları tatmıştı. Çocuklarının Çay evindeki çalışmaları ile gururlanmıştı. Peki ne oldu da birden her şey yaşanmamış gibi sayılarak noktalandı? Neden? Engellilik sürekli artan bir grafik gösteriyor Dünya da. Gıdalarımızın kimyasal katkılarla üretilmesinin, ozon tabakasının delinmesinin, nükleer faaliyetlerin ve daha bir çok teknolojik gelişmelerin sonucunda engelli sayısının artmakta olduğunu tüm bilim adamları kabul ediyor. Engellilik arttıkça bu okullara olan ihtiyaç da o oranda artıyor elbette. Peki öğrenci sayısının artışına paralel, özel eğitimci yetiştiremeyen ülkemizde özel muamele görmesi gereken çocuklarımızın eğitimini kimler üstleniyor? Birkaç aylık eğitim seminerleri ile “özel eğitim öğretmeni” titrini kazanan ama ne yapacağını bilmeyen öğretmenler mi? Yoksa emekli olup gönüllü olarak yeniden ve maddi ihtiyaçlarını karşılayabilmek için müracaat eden eski eğitimciler mi?

Hayat nice olumsuz sürprizler getirebilir hepimize. Karamsar bir tablo çizmek istemiyorum ama madem bu köşe benim. Benim gözlemlerim ve duygularım esas. Ben bu gözlemleri genelleyerek ve de benim gibi düşünen nice annelerin, ailelerin düşüncelerini aktarmış oluyorum aslında. Nedir engellinin hakları? Türkiye de engelli olmanın maliyeti nedir? Giderek artan engelli sayısına rağmen, toplumun ön yargılı bakışını hangimiz engelliyebiliyoruz? Kim engelli aslında?

İşte manşet haber ortada çocukların projesini sonlandıran bir üniversitede meğer bizim çocuklarımız tecavüzden kurtarılmışmış. Bu yüzden bu program sonlandırılmış. Yani üniversite de pek çok sapık geziyor.

Sayın, Prof. Muharrem CERTER Üniversite’nizde yapılan eğitimi eğitim olarak görmüyorsanız, bugüne kadar yapılanları beğenmiyorsanız lütfen siz daha iyisini yapınız. Bizler bu güne kadar çok söz duyduk ancak icraat pek görememiştik. Akdeniz Üniv.BESYO da bugüne kadar yapılanlar ise gerçek icraatlardı. Çayevi işletimi, garsonluk gibi meslekleri yapabilmeleri siz beğenmeseniz bile, bizler için bir mucizedir. Ayrıca hiçbir yavrumuza sapıkça saldırıda olmamıştır. Biz, sizden beğendiğiniz icraatları bekliyoruz o zaman. Bu projenin beğenilmeyen veya yetersiz olan bölümlerini siz yeniletiniz sayın hocam.

En yakın zamanda.

Saygılarımla,

Yazan: Nilhan Kırdı