Engelli Olmak...

[Guest DOĞRU YOL]

“Engellilere karşı hoşgörülü olmalı ve onları kabullenmeliyiz. Onları sevmeli ve onlara yardımcı olmalıyız. “ “Çünkü günün birinde bizim de engelli olmayacağımızı kim garanti edebilir?”

Engelliler için toplum olarak ne yapmalıyız? diye pek çok kişiye sorduğumda aşağı yukarı benzer yanıtları alıyorum.

Yaşamının son iki yılında babamın altını temizlemek zorunda kaldık. Oldukça zor bir durumdu. Normal dışkı nispeten halledilse bile, ishal olduğunda problem dayanılmaz oluyordu. Sağlam bir kişinin tüm güncel faaliyetlerinden sıyrılıp, tüm gün babama bakması zorunlu hale gelmişti.

Yazlık komşumuzun oğlu otistiktir. Çocuk gün boyunca çeşitli şekillerde gürültü yapar. Havuza çişini yapar. Bu ve benzeri davranışları nedeni ile tüm komşular, rahatsız olduklarını her vesile ile dile getirirler.

FE 8 yaşında hiperaktif bir erkek çocuğudur. Bugüne kadar bir şekilde kabul edildiği 8 ilkokuldan çıkarıldı. FE hala birinci sınıfa alınmak için bir fırsat bekliyor. Ancak bu fırsatın kendisine verilmesi oldukça zor, çünkü FE'nin son vukuatı kendi sınıfından 6 yaşındaki bir çocuğu itmesi sonucu çocuğun kolunun kırılması oldu.

SF saralı genç bir öğretmen bayan. Bayılma nöbetleri sınıfta ders verirken de devam ettiğinden, öğrenci velileri kendisinin işine son verilmesi için dilekçe üstüne dilekçe veriyorlar.

SL spastik bir avukat. SL'nin tekerlekli sandalyesini adliye koridorlarında kullanması başlı başına bir sorun teşkil ediyor.

OG, 12 yaşında zeka özürlü bir erkek çocuğu. Sabaha kadar başını duvarlara vuruyor, evlerindeki eşyaları kırıyor. Komşular gürültüden rahatsız oluyorlar. Özellikle alt kattaki komşunun bir yaşındaki kızı ani seslerden aşırı şekilde korkuyor.

CM, 6 yaşında spastik bir kız çocuğu. Sürekli salyaları akıyor. Çocuk etraftaki kişilere yanaşıyor ve öpmek istiyor. Doğal olarak etraftakiler çocuğun bu davranışından ve özellikle de salyalarından rahatsız oluyorlar.

Engelliler toplumun bir parçasıdır. Yok sayılamazlar. Toplum, onlara diğer bireylerine sağladığı koşulları sağlayabiliyor ise çağdaş bir toplumdur. Ancak, yukarıda yazdığım gerçeklerden rahatsız olanları suçlamadan önce durup düşünmeliyiz.

Engellilerin toplumsal yaşamı güçleştirdiği bir gerçek. Engelliler için ne yapmalıyız dendiğinde : “ Engellilere karşı hoşgörülü olmalı ve onları kabullenmeliyiz. Onları sevmeli ve onlara yardımcı olmalıyız.” Demek kolaydır. Uygulama ise zordur. O halde gelin “Engelliler için toplum olarak ne yapmalıyız?” sorusuna daha gerçekçi yanıtlar arayalım. Çünkü “ Günün birinde biz de engelli olabiliriz” korkusunun ‘engele' hiç faydası yoktur.

ALINTI