Aşk...Bir kağıt...Bir kalem..Sen ve ben...

[birisi 3]

Öyle saf;

Yüreklendi kalem kağıtlara.Henüz başlayacaktı ki kelimelere,kalemi benzetmelere takılmıştı aşkın.Bir şair denemişti.Aşk ahmaklıktı beyaz bir kağıtta.

Öyle mutlu;

Kucağındaydı mutluluk kalemin.Bulutların üstünde yansıyacakti ki kelimelere,kalemi ıslanmıştı aşkın.Aşk bir damla mutluluk göz yaşıydı bir kağıtta...

Öyle tutkulu;

Yakınlığı iki tenin,umrundamıydı kalemin.Yazacaktı ki o dudaklardan düşen kelimeleri,kalemi titredi aşkın.Aşk kalbin atış hızıydı,arsız bir kağıtta...

Öyle zamansız;

Aşkın ilk yüz metresiydi zaman.Nerde kalem?.Yazacaktım ki seni kaybetmenin korkularını,kalemi ürktü aşkın.Aşk korkak bir kağıttı köşeye saklanan...

Öyle keşmekeş;

Kan kustu yürekler kağıtlara.Henüz başlamadan kelimeler,kalemi kırılmıştı aşkın.Aşk buruşuk bir kağıttı çöp kutusunda.

Öyle anlamsız;

Ne kağıt olsun ne kalem..Sen ve ben...Bu aşkı işleyen...Ne sen yaz ne ben...Ne kokun sinsin tenimden sonra elyazına ne tarihi atılsın ayrılığın altına.Ne sen yaz ne ben...Sen ve ben...

[zekak1978 3]

ve aşk:

zamansız fırtına gibi gelir kırar dallarımı,

tan yaraları sarılırken birden kapı çalar,

kimdir : AŞK

EMEĞİNE YÜREĞİNE SAĞLIK