8.5 Milyon Engelli Var , Farkında mıyız ?

[Guest DOĞRU YOL]

Tempo Dergisi’nin 16 Kasım 2006 tarihli sayısını günlerdir elimden düşürmüyorum.

İçini karıştırıyorum, kapağına bakıyorum.

Kapaktaki o siyah beyaz, o çok çarpıcı fotoğrafa bakıyorum sürekli...

Genç, güzel bir kadın mikrofonu tutmuş, şarkısına başlamak üzere...

Gözleri ışıl ışıl. Dudaklarında tedirgin bir gülümseme...

Derginin kapağında “Fotoğraftaki fazlayı bulun” yazıyor.

Bakıyorum; genç kadının dizlerinden aşağısı yok.

Fakat “fazla”yı buluyorum: Bu fotoğrafta HAYAT var. Başka hiçbir fotoğrafta görmediğim kadar... Hayat!... Önce Tempo’yu kutlamak istiyorum.

“Her hafta sayfalarımızda engellilerle ilgili bir haber olsun” diye işe başladılar, sonra “engelleri kaldıralım” kampanyasını başlattılar.

En sonunda da Serdar Bilgili’yi ve engellileri stüdyoya sokup çok anlamlı, çok değerli fotoğrafların çekilmesine önayak oldular.

Artık sıra bizde!

Sıra engellilere aramızda yaşama hakkı tanımadığımız gerçeğiyle hesaplaşmamızda, silkinip toparlanmamızda!

Bu ülkede 8.5 milyon engelli var, farkında mıyız acaba?

***

Geçen gün Serdar Bilgili’yle bu çalışma üzerine konuşurken masamızdaki hanımlardan biri “engellileri sokağa çıktığına çıkacağına pişman eden şey yalnızca kaldırımların hali, asansörlerin uygunsuzluğu falan sanıyorsanız yanılıyorsunuz” dedi.

Sorduk: Hangi anlamda?

Devam etti: “Rahmetli annem engelliydi. Evden dışarı çıkmayı çok ister, o anı iple çekerdi fakat sonunda hep hayal kırıklığına düşerdi. 20 yıl boyunca hep şunu yaşadım. Annem dışarı çıktıktan kısa süre sonra karşısına çıkanların kendisine hiç yardımcı olmayan merhamet gösterisi yüzünden sıkılır, tükenir ve beni eve geri götürün, derdi. Engelliler sokağa çıkmak istemediği için engelli denilince sokaktaki birkaç marjinal tip akla geliyor ve bu, durumu daha da vahimleştiriyor.”

Engellilerin bizden beklediği vıcık vıcık merhamet gösterilerimiz veya “neyiniz var, başınıza ne geldi?” türünden bıktırıcı meraklarımız değil ki!

Bizler engellilerin önündeki maddi ve manevi engellerin kaldırılması için çaba gösterelim, yeter!

Onlar nasılsa içlerindeki “fazla”nın gücüyle yollarını bulur.

Serdar Bilgili’nin çektiği fotoğraflar bu gerçeği çırılçıplak biçimde gösteriyor.

Açın o derginin sayfalarını...

Çanakkale’yi sadece kollarının gücüyle iki kez geçen 17 yaşında 18 madalya toplamış yüzücü Berk Akanıl’ın fotoğrafına bakın...

Doktor olmak isteyen küçük Sariye, Ali ve Miraçnur’un fotoğraflarına bakın...

Ne demek istediğimi anlayacaksınız.

*****

YAZAR: Haşmet Babaoğlu

[Berrin 21]

Evet biz engelliler olarak bunun farkındayız ama önemli olan başkalarının farkında olması ben engellilere gereken özenin gösterilmediği kanaatındayım.