Son Kararım...

[zeynepkrtas 26]

Son Kararım

Bugün çok mutluyum.

Yıllar önce verilmiş BİR kararı gecikmeli de olsa uygulamaya koyuyorum.

Sabah erkenden kalktım.Müzik kanallarından birisini açtım ve kendime nefis bir kahvaltı hazırladım.Kahvaltı sonrası büroya uğradım ve yetkiliye işten çıkış dilekçemi verdim.Elindeki dilekçeye tuhaf şekilde bakan yetkili bana işi neden bıraktığımı sordu.Ona yabancı bir ülkede çalışmanın zorluklarından,içimdeki yabancılık duygusunu atamadığımdan,bu toplumda kendime bir yer edinemediğimden,yıllardır içimde çekingenlik,çekimserlik ve ezilmişlik duygularının oluştuğundan artık belirsiz bir hayatta yaşamak istemediğimden, resmi dairede, pazarda,markette yabancıların belki lisan bilmediklerinden dolayı cahil ve aptal yerine konulmasına tahammül edemediğimden bahsetmedim.

Sadece bir tercih meselesi dedim.Artık memleketime dönmek istiyorum dedim.Kararıma saygılı olduğundan ve eğer fikrimi değiştirirsem işimin her zaman hazır olduğundan bahsederek hayatımda başarılar diledi.Ben de ona teşekkür edip geri döneceğimi sanmıyorum dedim.Kararım kesin ve son kararımdı.El sıkışarak kendimi hemen caddeye attım.

Bu caddelerde yıllarım geçmişti.Devasa alış veriş merkezleri,kitapçıları,resturantları,loş barları ve ışıltılı eğlence yerleriyle bir baştan bir başa caddeyi tekrar gezdim ve artık gidiyorum dedim.

Gerçi benim bu ülkeyi terk etmem onlar açısından hayırlı bir şeydi.Ülkeden bir yabancının eksilmesi demekti,benim açımdan ise verilmiş son derece olumlu bir karardı.

Caddede gezerken bu insanların yüzlerine tekrar baktım;bir gurur bir enaniyet,soğuk ve asık suratlar…evet ben onların gözünde bir yabancıydım,gerçi başkalarının beni nasıl gördüğü hiç önemli değildi ama bu yabancılık psikolojisinden bir türlü kurtaramamıştım kendimi.

Ben bu ülkeden neler mi öğrenmiştim?

Çalışmayı,disiplini,iş ahlakını,sistemi,zaman anlayışını(dakiklik),düzen ve intizamı,kurallara uymayı…

Geniş meydanlar ve caddeler,tertemiz yemyeşil bir çevre anlayışı,şehrin ortasında devasa parklar,anıtlar,spor tesisleri,oyun bahçeleri ve daha nice sosyal tesisler…

Ben bu ülkede nelere mi hasret kalmıştım?

Dostluğa,samimiyete,sohbete,güvene,itimada,sıcaklığa,tebessüm eden bir çehreye…

Sosyal yapıyla alakalı başka neler mi öğrenmiştim?

Bebekten ziyade köpeğe değer verildiğini,ağlayan bir bebeğin değil havlayan bir köpeğin sevildiğini, hele bebek arabasıyla bir yabancı caddede yürürken tüylerin diken diken olduğu,evlerde bebek değil sincap,timsah,yılan,domuz gibi yabani hayvanlar beslendiğine şahit olmuştum.

Tahammülsüz ve hoşgörüsüz bir topluma,kahkahalarla gülerken dahi yapmacık insanlara, ellerine fırsat geçtiği takdirde genlerdeki asimile ve yok etme kültürüyle ülkede tek bir yabancı bırakılmayacağına şahit oldum ve kölelik anlayışından gelen düşüncelerle yabancı işçilerin tek amacının çalışmak çalışmak ve çalışmak olduğunu anladım.

Hayat standardı yüksek,lüks konforlu yaşamların arka planında,saraylar ve kaşanelerin temelinde sömürgecilik anlayışından kaynaklanan Afrika ve Amerika kıtalarının binlerce tonlarla ifade eden yer altı kaynaklarının,doğu insanının,kara derili insanların alın terinin olduğunu anladım.

Kadın erkek ilişkilerinin bayağılığına,parçalanmış ailelere,çocukların ruh ve düşünce dünyalarının sokaklarda şekillendiğine tek amacın para kazanmak ve para kazanırken her şeyin mübah olduğuna şahit olmuştum.

İnsan hayatta ne ister?

Rahat,huzur dolu,refah ve bolluk içinde bir hayat ister.Belki de bundan dolayı göçler hep doğudan batıya,güney ülkelerinden kuzeye doğru.Batı ülkeleri,kuzey ülkeleri kendilerine standartları yüksek bir hayat tarzı inşa ederken çoğu şeyi de feda etmiştir.

Başlangıçta ben de para için çıkmıştım yollara,ancak zaman içinde paradan daha değerli şeyler olduğunu öğrenmiştim,ve bunu da ancak tecrübe ile yaşayarak öğreniyordu insan.

Bir dost yoksa,tatlı dil,gülen bir yüz yoksa,insanın insana güven ve samimiyeti yoksa nasıl yaşardı insan.Bu değerlerin tesis edildiği yerdi gerçek vatan.

İşte ben bundan dolayı bir karar vermiş ve verdiğim karardan dolayı son derece mutluydum.

ALINTI...

[Guest ismailkurt]

SON KARARINI VERMEDE GEÇ KALMIŞ HATTA GİTMEKTE HATA ETMİŞ GÖZÜNÜ SEVDİĞİM MEMLEKETİM TÜRKİYEM GİBİSİ VARMI......

TÜRKÜM TÜRK OLMAKTAN TÜRKİYEDE YAŞAMAKTAN GURUR DUYUYORUM

SAĞOL ABLAM AVRUPADA AVRUPA DİYENLER OKUSUN BU YAZIYI

[Guest ELWAN]

paylaşım için tşkler canım eline sağlık çok güzel bi yazı.

NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE.

[Guest KuzeyCe]

paylaşım için tşk zeynep

[Sumeye 55]

Eline sağlık çok güzel anamlı bir yazı bizlerle paylaştığın için tşk zeynep

[Guest serhat]

paylaşım için teşekkürler..

[Guest DOĞRU YOL]

Sayın zeynepkrtas

Emeğine sağlık....teşekkürler.....

Kişisel gelişim oluşturan güzel konu....

[Bybasri 14]

Teşekkürler kardeşim;

Ana gibi yar,

Vatan gibi diyar olmaz..... Allah kimseyi vatansız bırakmasın...

Kendi vatanında yabancılaşmakda acıdır...

Burası benim vatanım, vatanımda vatanım...

Müslüman kimliğimle gururla yaşıyorum...

Ecdadıma nekadar dua etsemde azdır...

Allah onlardan razı olsun.. Ruhları şad olsun İnşallah....

Nur içinde yatsınlar...