Sebebimsin....

[Guest DOĞRU YOL]

Seni, sana sorsalar belki boğulursun anne yüreğinde.

Anlamını tarif et deseler, koskocaman bir sevgi yumağı ve ben yaşamım dersin.

Seni, bana sorsalar. Yaşam kaynağım derim.

Anne, ne kadar da güzel bir ismin var. Bunu her defasında söylerken, umudum oluyorsun.

Gözlerindeki bitmeyen o ışıltı, hayata tutunmama sebep.

Yüzündeki tebessüm ise, sevgilerin var olduğuna sebep.

Hem de karşılıksız sevgilerin.

Bir başkadır seni yaşamak gönlümde.

Her sabah uyandığımda nefes almak gibidir seni görmek.

Yaşama katılman bir başka. Onca umutsuzluğun içerisinde umutsun sen sana.

Yılmadan ve yorulmadan katılırsın hayata.

Yüreğin en kırıldığı anda bile “bak gör her şey düzelecek” felsefesi uygularsın etrafa.

Sen, bir şeyler yapmaya gelmişsin bu dünyaya.

Yok etmek yüreğinde yok. Kırılan şeyleri, tamir etmektir görevin.

Ne kadar kendin kırılsan da. Her şey umuttur, yeniden filizlenir dersin.

Onları, yüreğini ta ortasına gömersin.

Sevginle suladıkça, üstüne de umudunu kattıkça, daha bir güçlenir yüreğim.

Anlaşmazlığa düşsek te bazen seninle, benim için boynunu büker geriye çekilirsin.

Ben, bunları bilmiyorum zannetme. Sadece, hırsıma yenik düşüyorum anne.

Hayatın; kimi zaman geldiğinde, haklı olsak bile, geri çekilmemizi gerektirecek kadar, doğrularımızdan o an için vazgeçebileceğimizi sen öğrettin anne.

Tek korkun, korunaksız kalacağımızdı anne.

Senin yaşanmışlıkların geleceğimi şekillendirmede bir yoldur.

Bizim geçeceğimiz yollardan sen çoktan geçmiş oldun.

Bu yüzden bizi korumak adına mahkum edersin yüreğine.

Sen emeksin, sen sığınılacak bir limansın. Oraya demir atan her gönüle kal dersin.

Kaybetmektir seni korkutan. Terk edilmek değil.

ALINTI

[Can Sengul 149]

Özlem dolu bir yazı olmuş tşklr