Nefesimsin...

[zeynepkrtas 26]

-nefesimsin-

yine yorulmuşluğumu giysem üzerime

sıkış tepiş oturduğum yerde yaslansam sana

sessizliğin sesim olsa

göğsüne yatınca uyutsan

kokun mest etse beni

korkmuş gibi sığınsam kollarına

bütün yakınlığını içsem bir defada

ve sarhoş etse bedenimi

ve sahiplensen benim her zerremi

bütün isteklerin çağlasa ruhuma

sadece rüyalarımda kalmasan

sen hiç sevgi beslemez misin yüreğinde

aşk istemem ben senden korkma

bilirim sen sevişmeye adamışsın bütün aşkını

bir kız olsa yeter sana

hani sadece nefes alsa kollarında

bilirim sen kalabalıklarda saklanırsın benden

yalnızlıklarında misafir edersin bedenimi

ve zevkten uçurmak için kesersin bir bilet

yatağının en kuytu köşesine

ve ben istisna oluyorum her sana geldiğimde

her bilmem kaç sayılı seferinde

gözlerin serinletir yanmış bedenimi

daha ne uzar seni anlatmalarım

ta ki sen hayat''ını buluncaya kadar

bilirim sendeki ucuz hayatları

iki üç günlük paçavra zevk kızları

ve şimdi her dinlediğim şarkıda sen

ve her yazdığım saçmalıklarda yine sen

ağlarken nefesim kesiliyor

içimi kanatıp delicesine yakıyor

ve şimdi sen aldığım nefes kadar benimsin

geri verdiğimde benim değilsin

ve sen aslında benim nefesimsin

içimi kesip kanatan sensin

ama aslında benim bile değilsin

-sadece bir küçük emanetsin-

-korkma desen de mümkün mü sen söyle-

-sonunu bilmeden ne yaparım söyle !

gözümün içine bakarak konuş benle !

benim olmaya hiç cesaretin yok .. !

bana sormana artık hiç gerek yok . . . -

ve biliyorum ya. . .

-gerisi zaten gözlerinde-

Gönül Yıldız....