CEMRE

Sabrı Anlat Bana! Sabrı anlat bana... Mağlubiyetlere dayanmayı öğret ruhuma Bir ışık yak aydınlansın ufuklarım Söyle ne vâkit sona erer bu amansız sınanma? Özlemi anlat bana... Göğünde kanat çırpan vuslat kuşları Nereye konarlar yorulduklarında? Ayaz yemiş sevdaların bakışlarındaki Ümitsiz ümitleri anlat. Yalnızlığın dili olsaydı sormazdım sana... Sevgilerin nihayetini anlat... Nasıl biter bir sevda? Yakıp yıkılan umutların külleri Nereye savrulur sonunda? Ben sustukça sen anlat... Hüzünlerine geldim Bir damladan derya yaptığım hasret Ve Dinmek bilmeyen bir sancıyla. Al kat acılarımı acılarına... Hep vuslatı düşünürken savruldum Yüreğimin esir rüzgârlarıyla. Hayat körebe oyunuydu Sobelendim yaşanmamışlıklara. Anlat merak ediyorum Her zaman ışık var mıdır tünellerin ucunda? __________________ İki parmağının ucunu gözüne koy. Bir şey görebiliyor musun dünyadan? Sen göremiyorsun diye bu alem yok değildir... ALINTI

İyiki Varsın..Can sende Son Bulsun Sana baktığımda gözlerinde başka hiç kimse de olmayan pırıltıyı gördüm. Sanki hayata yeniden merhaba diyerek başlıyordum. Sen de bir şeyler vardı ve ben o şeyin peŞine düştüm. İçim bir tuhaf oluyordu nefes alıp vermek zorlaşıyordu. Aşk mıydı bu duygu ewet aşktı çünkü hep sen hep sen ol istiyordum. Ya da ben sen olsaydım. İlk başlarda bir hayaldin sen benim için. O kadar yabancıydın ki aslında nasıl sana teslim olabilirdim ben. Ama teslim oldum sana. We sen hayal değildin en gerçek sendin benim için. Hayatıma girmenle her şey değişti. Seninle başka yaşanıyormuş hayat ben bunu öğrendim sayende. Artık sende mutluluğu buldum bu mutluluğun adı sensin. Sewmek önceden zordu sen hayatıma girene kadar.Şimdi ise sewmek kadar güzel bir şey yok çünkü ben seni bende bulduğum için sewiyorum. Bana aşkı yaşattığın için teşşekür ederim. Bana aşkı tattıran sensinbu satırları yazmama neden olanda sensin. Seninle yaşadığım her günü özel bir güne dönüştürdüğün için seni çok ama çok sewiyorum…… Hayatımın tek anlamı sen oldun… İyiki varsın can sende son bulsun… Sen gecelerimi aydınlatansın… aŞk Senin bana geLdiğin gündür... iyiki varSın Biriciğim... İyiki tanıdım iyi ki sevdim... anLamSız bütün aşkLara inat En anlamLı yanım En büyük aŞkımsın

Yü?eğime yü?ekle? kata? ilk sevdamsın ?i? düşü? e? olmadık ye?idi? ikidi? uya?mışım sa?a susuya?ak bi? demli çay yal?ızlığı tü?emiş akşamla?ıma has?etle kısıtla?mış so? yazıla? mektupla? ve ka?ade?iz kada? uzak te?ime te?i? hı?çı? asi de?izde…. Issız sağ?akla?da dağ çiçekle?i uyumuş muydu bilmem delice yakmışım eski be?liğimi se?sizliğim isya? olmuş dizele?imde avu?tula?ı çöke? bu akşam?a yi?e paylaşılmaya hazı? gökmavisi aka? ka? ?e?gi?e dö?üşü? aşkı? ilkbaha?ı ama sıcak bi? sevda saklı kalı? se?sizliği? ucu?da Uzaklıkla? e?gel değil sevdalıla?a baskı?la? pusula? e?gel değil He?keste? çok seve?ek yaşamı ölümü? üze?i?e se?di? se? de sevdamızı.?i? kö?pe ateş ya?a? zama? gecedi? bi? hoy?at çalka?tıdı? susa? çılgı? su top?ağa çivile?i? e? e?dişesiz yağmu?lu çiçekle?im. Çiçekle?im ateşle?miş di?amit kada? sessiz suda çıt yok... Sevdamsı? yü?eğimi? hazi?esi ses me?zilime gi?e? ba?ikatla?... pusula?... pa?olasız kalı?ım zama? gecedi? sevdamsı? se? Yıldızım üşü? gökte ca? daya?maz ca? daya?ılmaz kuytula?a gebe olu? has?et i?ka? etmem kade?imi kü?yeme kazılmışsı? al?ıma yazılmışsı? hasadısı? vu?gu? yemiş sevdala?ımı? iha?eti? gü?zü i?se baha?la?ıma ka? aka?sı? hüz?ü? zehi? olu? dudakla?ımda zulüm mü ki bu sevda ya?gı? mı ki gecele?i? böyle asi bi? sü?gü yü?eğime hep yü?eğime ?üm de?izle?imde bi?de? tutuştu sula? ka?ade?izi? asi sevdalısı ?ili?çsiz şa?kıla? gibi müthiş sevdalı bi?le?ce ses ekle?di yü?eğimde ola? sevdaya se? yü?eğime yü?ekle? kata? ilk sevdalımsı? Sa?a dola?ı? ka?ım. ?u sevdaya uzak yok uzaklıkla? yok a?tık sula?la ya?mışım be? sula?la yoğ?ulmuşum yaşamı? ve sevdamı? ?öbeti?deyim şimdi yü?eği?le Sa? be?i bı?akma bi? adım ötede × ' Sevdalım ' alıntı

Umut hiç bitmesin Umutlar hiç bitmesin güller yeşersin diye Ellerimde baharla sevdaya koşuyorum Sevenler ayrılmasın aşklar sönmesin diye Yüreğimde sevgiyle sevdaya koşuyorum . . . Sabah çıplak ayakla basa - basa toprağa Dokunup filizlere yeşillenen yaprağa Girerek ayrılığın ilk düştüğü sokağa Aşklar yeşersin diye sevdaya koşuyorum . . . Öğle vakti sıcakta Mecnun çölde gezerken Zamansız saatlerde Ferhat dağı delerken Kaybolan gölgelerde Kerem Aslı ararken Visaller demetleyip sevdaya koşuyorum . . . Alnından vurmak için ayrılığı gurbeti Kalmamalı sevenin sevmeyene minneti Yürekte olsun diye mutluluğun iffeti Gözlerimde neşeyle sevdaya koşuyorum . . . Eyvallah dememeli aşkı bilmez zalime Uğratmamalı asla sevenleri zulüme Gidilmesi gerekse hep beraber ölüme Aşkla ölümler güzel sevdaya koşuyorum . . . Ne ayrılıklar yıksın ne sıla uzak kalsın Bahane bulunup ta mutluluk çalınmasın Aşıklar dile gelip aşkı için haykırsın Delikanlı aşk için sevdaya koşuyorum . . . Nice güller ekmişim sevginin tarlasına Bin bir heyhat (!) demişim sevenin sevdasına Aşkına kurban ey yar gadası belasına Sevenlerin aşkına sevdaya koşuyorum . . . Ne deli zorluk gördüm yolumu çevirmedim Ne naçar aşık gördüm yüzümü gizlemedim Kimi sönmüş aşkları yeniden alevledim Sönmeyecek aleve sevdaya koşuyorum . . . ______________

BEN TEŞEKKÜR EDERİM...

Hayat Dersi Bir lise öğretmeni günün birinde derste öğrencilerine bir teklifte bulunur: “Bir hayat deneyimine katılmak ister misiniz?” Öğrenciler çok sevdikleri hocalarının bu teklifini tereddütsüz kabul ederler. “O zaman” der öğretmen. “Bundan sonra ne dersem yapacağınıza da söz verin.” Öğrenciler bunu da yaparlar. “Şimdi yarınki ödevinize hazır olun. Yarın hepiniz birer plastik torba ve beşer kilo patates getireceksiniz!” Öğrenciler, bu işten pek birşey anlamamışlardır. Ama, ertesi sabah hepsinin sıralarının üzerinde patatesler ve torbalar hazırdır. Kendisine meraklı gözlerle bakan öğrencilerine şöyle der öğretmen: “Şimdi, bugüne dek affetmeyi istemediğiniz her kişi için bir patates alın, o kişinin adını o patatesin üzerine yazıp torbanın içine koyun.” Bazı öğrenciler torbalarına üçer–beşer tane patates koyarken, bazılarının torbası neredeyse ağzına kadar dolmuştur. Öğretmen, kendisine “Peki şimdi ne olacak?” der gibi bakan öğrencilerine ikinci açıklamasını yapar: “Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin, bu torbaları yanınızda taşıyacaksınız. Yattığınız yatakta, bindiğiniz otobüste, okuldayken sıranızın üstünde.. hep yanınızda olacaklar.” Aradan bir hafta geçmiştir. Hocaları sınıfa girer girmez, denileni yapmış olan öğrenciler şikayete başlarlar: – “Hocam, bu kadar ağır torbayı her yere taşımak çok zor.” – “Hocam, patatesler kokmaya başladı. Vallahi, insanlar tuhaf gözlerle bakıyorlar bana artık.” – “Hem sıkıldık, hem yorulduk...” Öğretmen gülümseyerek öğrencilerine şu dersi verir: “Görüyorsunuz ki, affetmeyerek asıl kendimizi cezalandırıyoruz. Kendimizi ruhumuzda ağır yükler taşımaya mahkûm ediyoruz. Affetmeyi karşımızdaki kişiye bir ihsan olarak düşünüyoruz, halbuki affetmek en başta kendimize yaptığımız bir iyiliktir..

Ardına bakmadan gitmek…Gözün dalmadan düşünmek..Üzülmek,mümkünse üzülmeden üzülmek…Şimdi ayrılık hüzün tonlarını yitirmiş..Hayatın acelesi var…Ve ben yorgun bile değilim…İçimden bir tren geçti…Vagonlarında mevsimler var…İklim yed-i Beyza..Olmazsa olmaz..sen de ki; bu aynı terani…Acz-i beşeri fakr-ı insani değişmiyor..Firak bekaya kalb olup başkalaşmıyor…Bildiğin bir başka beste varsa söyle ona ses olayım…Yoksa sus ben beni arayayım… İkramdır bir gün-ü seheri..gözlerin saate açılmış..zaman hiçbir şeyin peşinde değil..O feleğin işinde çalışır..Vakti gösteren kendi bilmeyen gibi tik taklar ve ölür bütün ölenler gibi…İçinde ben varım sen varsın biz varız bu fanusun…Gök kübbeden kayıtlı suretimiz…Kabuğunu kırıp lüb’ünü almak kadar yaşamak..Manasını alıp kitabını bırakmak gibi okumak...Ve vakti gelmediğinde müştak geldiğinde bir şevk ile çıkmak kadar bir menzillik ve aziz bir vakar ile bırakmak kadar fani… Kefenini yanında taşımak..Belki o fikri onunla sarmaktır…Bir fidan dikmek kadar sesiz ve terli…Bir çiçeğin yüzünde mütecelli bir Hüsne, sanat ve icad penceresinden bakmak…Ne güzel yaratılmış deyip bir çiçekten ebedi bir bostana alkış tutmaktır… Oğlakların yüzünde…Güllerin renginde menekşelerin deminde..Fesleğen esintisinde sonsuzu koklamaktır…Ve öyle bir yük-ü hamallıktır ki var olanı ebede taşımaktır..Kulca asil…Halifece şuur…Hafice dolu…Cehrice neşir…”Gelin benim Sultanımın neleri var bakınız”diye Kur’anı.. Hikmetle Fur’kanı Asrın kulağına asmaktır… Ve hayat herkes için hissettiği kadar hayattır…Vicdanımda akşamdan kalma şıpıltılarla buldurulan sabahtayım…Bir müteakip baki hediyenin paketini açmak niyetinde telaşlarım…Elimden düşer……Şimdi ayrılık hüzün tonlarını yitirmiş..Hayatın acelesi var…Ve ben yorgun bile değilim… m_safiturk

senden kulum kölem olmanı istemiyorum bana deli gibi aşık olmanı istemiyorum gel ayağıma pas pas olmanı istemiyorum her saniye gölgem olmanı istemiyorum gece yıldızım olmanı istemiyorum bana yakın bir yabancı olmanı istemiyorum ben senden sadece; beni koruyan bir melek olmanı istiyorum beni seven yar olmanı istiyorum benim içimden biri olmanı istiyorum koruyucu bir melek gibi... kabul edermisin bu isteğimi? eğer varsan gel elim hep burada eğer varsan gel benim yüreğim hep burada sabırla bekliyorum... //çok zor bir şey mi bu isteğim bilmiyorum//

Çoğalarak seviyorum seni... -------------------------------------------------------------------------------- Çoğalarak seviyorum seni, giderek daha çok..." Herşeyi yeniden öğrenir gibi, öğrendiklerimi biriktirir gibi, çoğala çoğala.. uzaklığında da, yakınlığında da, her zamanda ve her mekanda... Geceleri kısaltıp gündüz oluyorsun, gündüzleri bitirip yıldız oluyorsun.. Daha çok seviyorum seni, yaramın kanamasını kesen ilaç gibi. bir kıvılcımdan bir yangına dönüşür gibi, büyüyerek ve daha çok... Her an daha çok!!! Beni sevmenin nöbetini tutuyorum, yüreğim ellerinde. Karda, kışta, deli yağmurda. Mavide yeşilde..Parlaklığı giderek artan bir çiçek gibi... sevdikçe çoğalıyor benim parlaklığımda.. Sevdikçe çoğaltıyorum seni.. çoğaldıkça daha çok seviyorum.. yollardaki sisi savuruyorum, rüzgar oluyorum. aydınlığa koşuyorum. yüzünü taşıyorum rüyalarıma, ellerin darılıyor onlarıda çağırıyorum. gülüyorsun, gülüşüne hayran oluyorum. sevdikçe hayranlığımda çoğalıyor... Sevdam hep bir an öncesinden daha büyük. Aşkım daha kararlı,bulmuşken seni kaybetmemek adına...Yaşama sevincim çoğalıyor. içimdeki kuşlar çoğalıyor. kanat çırpınışlarını dinle hepsi senin aşkına uçuyor... Görmesek de birbirimizi ne gam..! varsın işte oradasın.. onca aşk ögretemedi; ama, şimdi yalnızkende öğreniyorum seni sevmeyi... öğrendikçe daha da çoğaltıyorum seni sevmeyi... özlem aşkın çiçeği, özlemle birlikte aşkında çoğalıyor.. Kaç acının sınavından geçtim ve başardım sonunda.. birtek acıyı azaltıyorum içimde, seni çoğaltıyorum, çoğaldıkça acı yok oluyor.. şimdi yıldızları daha büyük gecelerin, daha çok.. seninle birlikte yıldızlarda çoğalıyor.. Korkma; Ne kadar çoğalırsan çoğal, yüreğim aşkını taşırmayacak kadar büyük.. Sana dair ne varsa hepsini taşıyacak kadar güçlü.. Senden gelecek herşeyi kucaklamaya hazır.. Seni çoğalttıkça yaşayacak bu yürek.. Ve sevgilim bu yürek senide çoğaltacak....

Bir bahar yağmurunun öncesindeki gök gürlemesince olmalı sesin…. Bir umut olmalı rahmetten yana…Minnete dönük sorularla boğuşmadan “GEL” demelisin..Ruhum susuzluğunda yanık başaklar gibi.. hoyrat yeller savurmadan tanelerimi Çağrına hasretim, bilmelisin..Ağustos sıcağında esen dağ yeli gibi huzur vermelisin… Bir ışık, Bir ses, Bir çağrı bekliyorum… Ayaklarımda prangalar,dilim bir türkü tutturmuş.. Çağırsan geleceğim…Bozkırlarda deli tayların toynaklarında bir sağa,bir sola savrulmuşsak ne çıkar… ne çıkar sınır çizmişse aramıza… Sınır taşlarına mahkum değildir gönlümüz… Sen çağır ben geleyim… Bir ışık, Bir ses, Bir çağrı bekliyorum Ta can evinden çağır…Çağrına kucak açsın gönlüm…Bir sen,bir ben… Bir birimizde yeniden can bulsun dünya…Irmağın denize,toprağın rahmete kavuşması gibi… Bir ışık, Bir ses, Bir çağrı bekliyorum… Emanet bir zamanda ,emanet bir can taşıyorum…sen zaman ötesinde bir yerde , Ben mekanın bilinmezliğinde kaybolmadan….sevdanın susuzluğunda kavrulmadan …’AL’ beni , çağır beni.. Kapıları sonuna kadar kapatma… Umudum olsun …Ben kendi benliğime yenik düşmeden Kaybolmadan çaresizliğimde çağır beni….Sisler dağılsın ,eriyen karlarda coşsun gönlüm Kardelen çiçekleri dile getirsin hasretimi….Umuttur,mutluluktur kardelen çiçekleri….Çağır,kardelen çiçekleri solmadan… Bir ışık, Bir ses, Bir çağrı bekliyorum… Kevser suyunda ıslandı dudaklarım…Arındım mazinin tüm kirinden…İçim yıldızlar kadar aydınlık.Bereket üstüne bereket yüklü şafaklarım….Doydum,tüm ihsanına veren ellerin…. ‘AL’ demek zamanıysa zaman ‘AL’ beni…Çağır beni….Duy beni …. Bir ışık , Bir ses, Bir çağrı bekliyorum… MehmetTAŞ/Elbistan

Ben Geldim -------------------------------------------------------------------------------- Kulluğum başımda billûrdan bir taç, Kullukla erilmez pâyeye erdim.! Kapında bu benden hep Sana muhtaç; Aç kapını, tut elimden ben geldim! Duydum büyünü en engin bir hazla, Koşarken koşanlar hep Sana nazla; Bense, işte şu tutarsız niyâzla, Aç kapını, tut elimden ben geldim! Kalmadı korkum yakından-ıraktan, Her şeyi çözen, çürüten topraktan; Tek endişem var, o da son duraktan; Aç kapını, tut elimden ben geldim! Fikirler bomboş ve hudutsuz fezâ, Duyulup görülen rûhlara ezâ, El açıp herkes durunca niyâza, Aç kapını, tut elimden ben geldim! Ses ver, öteden nağmeler duyulsun! Ünsün akıp akıp rûhuma dolsun. Kaybedenler yitirdiğini bulsun, Aç kapını, tut elimden ben geldim! Üst üste şafaklar söksün çöllerde, Açsın bahtımın ikbali her yerde; Tıpkı bir tulû gibi perde perde, Aç kapını, tut elimden ben geldim! Doğup esince nûrun tepelerden, Duyulduğunda nâmın kubbelerden; Taşarken celâlin minarelerden, Aç kapını, tut elimden ben geldim! Hep uzak olsam da Sen yanımdaydın, Bütün benliğime nûrunu yaydın; Sen'inle olunca günlerim aydın, Aç kapını, tut elimden ben geldim! Rûhumda hafakan, boynumda kement, Hatırımı yakîninle mâmûr et! Hâlim sana ayân, eyle inâyet! Aç kapını, tut elimden ben geldim!

Görmediğimden değil, Yanımda olsan yine özlerdim... Ve bil ki! bu kadar sevmem senden değil, Gitsen benden, Ben gidişini bile severim. Aramızda hep aynı fark, Sen gitmeyi bilirsin...! Ben sevmeyi...! Kimseye soramıyorum seni. Kirlenme diye hiç öpmedim ya! Belki başkasını seversin diye, Hiç söylemedim sana sevdiğimi. Bilmiyorsun, boğazımda düğümsün. Yutkunsam gideceksin, Yutkunmasam, ölürüm. En mutlu anlarımda bir dert içimde, Gülsem kahkaham sırıtır tebessümlerin içinde, Anlatsam derdimi anlatamam ki...! Herkesin güldüğünü bilmek kolay ama, Kimsenin ıslanmadı ki gözleri benim kadar. Akşamın matem rengine büründüğü sattelerde, Gökyüzündeki kandiller tek tek yanmaya başladığında, İçimde sessiz bir çığlık, Özlemeyi özledim, özlemeye değer ne kaldıysa... Boşluğunu dolduramaz demiştim giderken, Gelme...! Sana bol gelecek artık bu aşk. Düşün ki esmeye hakkı olmayan bir bahar meltemiydi bizimki. Yüreğimize sadece eli değdi, Değdi ve geçti... Sen benim kalbimi parçalardında, Yinede ben toplardım yerlerden kalbimin kırıklarını. Sırf ayaklarına batmasın die...! Bir sönüşe sığmadım sönmedim. Bir gidişe sığmadım gitmedim. Öyle korkunçtu ki sesi sessizliğin, Bir haykırışa sığmadım. Sustum...! Gelmeni bekledim, gönlümün boş koridorlarında Gelmedin...! Sen gitmeyi bilirsin...! Ben sevmeyi...! Umutlarımın boynu bükük şimdi. Gelme... Alıştım yokluğuna. Gittin... Ben ardından sadece baktım. Oysa söyleyecek o kadar şeyim vardı ki! Gidersen iyiye dair ne varsa içimde, Yitireceğim hepsini. Gidersen sönecek içimdeki ateş, Ve bir daha hiç kimse yakamayacak. Gidersen karanlığa mahkum edeceksin günlerimi, O karanlıkta yolumu kaybedeceğim. Diyecektim sana, Konuşamadım. Yüreğim ıslaktır benim, kuytularda ağlamaktan. Ve hafif uçuktur rengi, Kurusun diye kaç kez, güneşe asılmaktan... Gün penceremde gecenin siyahını eritirken, Ben uyumamış gözlerimle sensizliğimi biriktiriyorum. Kaç sitem, Kaç boşvermişlik indiriyorum yüreğime. Öyle çok konuşacaktım ki...! Anla o kadar sustum işte... Geldiğin gün ancak o zaman anlayacaksın, Beklendiğini, Ve ancak o zaman anlayacaksın geciktiğini...! Uzağında kaldım herşeyin, Senin sevginin uzağında. Direnemedim sensizliğe, Kahırla isyanla geçti her günüm. Alıkoydu herşeyimi sensizlik nöbetleri. Bakma öyle birşey olmamış gibi, Sen gittin Ben bittim...! Sen gitmeyi bilirsin...! Ben sevmeyi...!

görüntü harika şiirde,paylaşım için teşekkürler.

Hayalim dolaşacak yüreğinin içinde Takvimler de duracak bilmem ayın kaçında Damlalar belirecek kirpiğinin ucunda Hatıralar yaşarken beni unutamazsın Anılar gezinecek gözlerinin önünde Hep aklına gelecek yeminin de sözün de Küle dönecek sanma kor yanacak özünde Hatıralar yaşarken beni unutamzsın Her seven değilim ben sakın ola bir tutma Sevdama ihaneti ne olursun hiç katma Çıkar gönlünden ama hasret narına atma Hatıralar yaşarken beni unutamazsın Kulakların çınlasın seni her andığımda Ateşin hasret olsun ben gibi yandığında Sevdamızı düşün sen hayale daldığında Hatıralar yaşarken beni unutamazsın... NURAY ÇAĞLAYAN YILMAZ

Bende Hayat Bul Kurtulma düştüğün sevda ağımdan, Yaşat baharımı güzüm gelmesin. Yıllardır yeşeren sevgi bağımdan, Topla salkımları üzüm kalmasın. Gönlümü götür de sevda yurduna, Kaptırma sevgilim hasret kurduna. Yıllardır bitmeyen gönül derdine, Senden başka çare, çözüm olmasın. Bakışların alev gözlerin tandır. Tek bakışın yeter gönlümü kandır. Deli gibi sev de, beni utandır, Sevgi dilenmeme yüzüm kalmasın. Sevda çiçeğimi aşkınla sula. Zavallı gönlümü sevgine bula. Sevginin sırrını dilime dola, Başka söyleyecek sözüm kalmasın. Gül kokusu gibi üstüme sin de, Yaşat beni sevdam gönül evinde. Sen bende hayat bul ben de sevginde, Başka hiç bir şeye lüzum kalmasın. 20.08.2009 Havana Bozkurt

BAZI HASTANELER HASTA KABUL ETMİYOR,ONLAR İÇİN GÜZEL BİR GELİŞME. PAYLAŞIM İÇİN TEŞEKKÜRLER

BEN TEŞEKKÜR EDERİM

ben teşekkür ederim

maşallah hepside çok tatlı

güzel paylaşım teşekürler

Yeryüzüne düşen ilk yağmur tanesi vardı avuçlarımda o gece... Hayallerim gözümün önünde dans etti...Düşlerimdi gökyüzünden bana göz kırpan, yıldızlar değil; yalnızlığımda...Oysa aşk iki kişilikti... Çayım vardı; bir kupa elimde, diğer elimde ise o gece yeryüzüne düşen ilk yağmur tanesi... Çiseleyen yağmur bile ürpertemedi bedenimi; hayalin gibi... Bense yalnızdım; yokluğunda... Sadece yalnızdım işte bu aşkta, oysa aşk iki kişilikti... Denizin dalgalarımıydı azan; içimde ki volkanlar misali... Oysa içim azdıkca, sustu dudaklarım... Ben sustum, bulutlar haykırdı isyanımı... Şimşekler vardı yüreğimde ürkütücü!.. Korkutan... Sadece ben duydum, ben hissetim içimdeki yalnızlığın sesini... Dudaklarım suskun, gözlerimde yaş... Sen ise sadece yoktun!.. Sadece yok!!! Oysa ölümdü tek başına yaşanan, aşk iki kişilikti... Gökyüzü bir kızardı, bir kapkara oldu saçların gibi... Bak, o bile seni hatırlattı bana, gözlerinin karası gibi... Gözlerin gibi öfkeliydi yıldırımlar o gece... Yeryüzüne düşen ilk yağmur tanesiydi elimdeki, elimde hayallerim bile yitmişti... Umutlarımdı yanımda olan nicedir, hayallerim ve düşlerim... Ne zaman terk ettiler beni, hiç bilemedim... Sense sadece yoktun, sadece yok!!!... Oysa, yalnızlıktı tek başına yaşanan, aşk iki kişilikti... Ellerimdeki yağmur tanesini bıraktım denize, özgürlüğüne kavuşsun diye... Büyüdü, büyüdü deniz oldu... Sonra deniz büyüdü büyüdü okyanus oldu... Okyanuslar geçilmez, dağları aşılmazdı ve kırılmış kalbim bir düşman gibi seni andı... Sense sadece yoktun... Sadece yok!!! Bıraktım kalan son hayallerimi de özgürce gökyüzüne... Özgürce döndüler önce başımın üstünde sonra uçtular semaya... Bir öpücük kondurdum her birine, kokumu sana taşısınlar diye... Duydun mu? Sen ise sadece yoktun bu aşkta, sadece yok...Bense, iki kişilik yaşadım bu aşkı, yorgun bir kambur gibi üzerimde, bir basima katran gecelerde!.. Senden kalan son hatıraydı, yüreğimdeki aşkım; onu da semaya bıraktım...özgürce! Geriye kalan sadece can kırıkları!.. Hani ölümdü tek başına yaşanan, aşk iki kişiliktii???

İNŞALLAH BULURSUN OLMAYAN AŞKI....BEN TEŞEKÜR EDERİM

Şimdi sen yoksun ya.. öyle garip, öyle yetim ki yüreğim. Yaşamaktan geçtim, nefes alamaz oldum. Ah bir görebilsem seni. Ah bir gözlerine bakabilsem, yüreğine dokunabilsem. Elini tutmak istesem çok mu olurum? Ya dudaklarından öpmek istesem? Sarılsam sana şöyle, sarılamadığım tüm zamanlar için.. acısı dinse sensizliğimin. Aç kalmış yüreğimi doyursan sevginle. Sahi.... sen hiç acıkmaz mısın? ! Yok yok çok oldu biliyorum. Şimdi sen yoksun ya.. sana dair herkesten sakladığım gülüşlerim soldu, sadece seninle dolu olan yüreğim kanadı. Senden başkasını görmeyen gözlerim ağladı. Sensizlik sardı dünyamı, hani içinde sadece senin olduğun, seninle yaşadığım dünyam. Şimdi sen yoksun ya. Dünyam yok. Ben yok. Yok yok çok oldu biliyorum. Hani şöyle bir sesini duyabilsem, seviyorum desen. Bu bile yeterdi yaşamam için. Ama biliyordum. Neyi peki.? Ben ne biliyordum ki.? Herkes için, hiç birşey olmaktan. Ve önemsenecek en son kişi olduğumdan başka. Sanırım gözlerim ağlıyor yine.

afedersiniz site çok yavaş çalışıyor.

Haydi şimdi bana sensiz ne yapacağım onu söyle! Düşüncelerimi kime feda edeceğim.Sensiz cümleleri bir kulağımdan alıp diğer kulağımdan nasıl göndereceğim?İçinde sen olmayan cümleler mi kalacak beynimde.Seni düşüneceğim yerleremi yerleştireceğim o cümleleri! Ben sensiz kimi bekleyeceğim? Kapılara arkamı mı döneceğim? Telefonlara sensin diye zıplamıyacakmıyım ?Aklımda sen varken kimsecikler anlamasın diye sustuğum ya da senli düşünceler varken aklımda sensiz konulardan bahsetme çabalarıma ne olacak? Senin sesinin olmadığı bir dünyada ben sağır olmazmıyım! Kimi dinleyeyim ve niye dinleyeyim? Ben bu gözlerle kime bakabilirim ki,heryerde seni aramazmı gözlerim? Kalbim sensiz kalamaz çünkü seni oraya ben hapsettim! Ama sen dünyamı sensiz bırakırsan ben;gözlerim kör,kulaklarım sağır,dudaklarım kuru ama kalbim içime akıttığım gözyaşlarımla sırılsıklam nasıl yaşayacağım? Öylesine yaşamaktan başka ne gelirki elimden. Ben seni kaybedemem,kaybedersem bulamam.Kim tutar elimden,kim yol görterir bilemem ama ben sensiz kaybolurum... Temeli sağlam ve kusursuz binalar bile bir depremle viraneye dönüyor. Sen ki;bir afet,sen ki acımadan beni yakan,ve sen ki kuruduğu zaman lavların ardında bir virane bırakan.Çok geç olmaz mı bizim için? Biz diye bir ihtimal olacak mı o zaman? Sen ki fırtınadan önceki sessizlik gibi üzerime çökmüş ama içimde kopardığın fırtınadan habersiz hala sessizce oradasın! Gözlerime bak;bir virane yaratmak üzeresin.Beni sensiz bırakırsan arkana dönme sakın,dönersen beni sorma,sorarsan dinleme sakın. Beni:"bir virane,bir divane bir de yaşıyor işte öylesine" olarak görme,duyma,bilme...istemem beni böyle görmeni... Bana sensiz ne yapacağımı söyle! Kime ne anlatabilirim,kimden ne dinleyebilirim. Ben sensiz kalmışım ! sen gitmişssin geleceğin günü dualarla beklerken... Banane kimden,dediklerinden,diyeceklerinden. Ben senden ayrı kalmışım.. Kim ne anlar ki halimden? Ben seni özlerken hele hele bu kadar da uzakken kim bana ne yapabilir bir söyle... Bana sensiz ne yapacağım söyle! Anlat. En azından sensizlik nasıl olur onu anlat. Sensiz düşüncelerimi tekrar nasıl hatırlarım onu söyle. Sensizken ne yapıyordum ben söyle bana.senden öncede varmıydım ben?Sensiz cümleler kurmadan da konuşabiliyormuydum? Bana yol göstermeden gitme.kaybolmama izin verme.Ben tek bildiğim yoldayım,sana giden yoldayım.Kim yıldırabilirdi ki beni;keskin virajlarmı,dik yokuşlarmı.ne önemi vardı ki bunların,sonunda sevdiğim vardı.sonunda sen vardın. Şimdi söyle banaen gidersen ben sensiz ne yapacağım?Sensiz,sessiz,kimsesiz,sağır,dilsiz ve herşeyden önemlisi sevgisiz nasıl yaşayacağım.SÖYLE. Ben senin yollarını mı bekliyor olacağım...bıraktığın yerde... gitme beni burada sensiz bırakıp gitme...