CEMRE

AŞK, BULUTLA YILDIZIN AŞKI Bir zamanlar gökyüzünde birbirlerini gerçekten çok seven bir bulutla yıldız vardı... Bulut gökyüzünün en şeker, en pembe bulutu yıldızsa; en parlak, umudu en çok yansıtan yıldızıydı... Gökyüzündeki her varlık onların sevgisini kıskanırdı... Tatlı bir kıskançlıktı onlarınkisi... Ama biri vardı ki; bulut ve yıldızın ayrılmalarını yürekten istiyordu... Hem de yıldızın en yakın arkadaşı olmasına rağmen... Bulut biraz saftı, kimseyi kıramazdı... Yıldızsa bulutu için elinden gelen her şeyi yapabilir, herkese meydan okuyabilirdi... Zaten onun için bir bulutu bir de çok sevdiği dostu peri vardı... Bir derdi olduğunda gider periye anlatırdı... Nereden bilebilirdi ki, perinin bir gün bunların hepsini yıldızla bulutun ayrılmalari için kullanacağını? Bir gün nazar değdi bulutla yıldıza... Hiç yoktan bir sebepten tartıştılar. Bulut, çekti gitti, hatalı olmasına rağmen. Yıldızsa "Nasılsa bulutum beni seviyor, dönecektir." diye düşündü... Fakat hiç bir şey beklendiği gibi gitmedi... Bulut dönmedi. Kim bilir, belki de cesaret edemedi dönmeye. Tek bir gerçek vardı ki: O da; ikisinin de çok üzgün olduklarıydı... Gökyüzündeki iyilik melekleri bile ağladılar onların durumlarına ama ne fayda... Ertesi gün yıldız olanları en yakın dostu periye anlattı... Periyse göstermelik bir hüzne büründü... Eline büyük bir fırsat geçmişti. Artık hayatı boyunca kıskandığı kişiye karşı kozları vardı elinde. O kişi, en yakın dostu yıldız olmasına rağmen kullanacaktı kozlarını... Hem de büyük bir zevkle... Bulutun yanına gitti ve yıldızın artık onu sevmediğini söyledi. Bulutsa üzüldü, boynunu büktü ama elinden hiç bir şey gelmeyeceğini düşündü... Çünkü yıldız inatçıydı.. Bir kere olmaz dediyse, bir daha olur demezdi. Peri de bulutun bu üzgün durumundan (bilgi yelpazesi) yararlanıp ona olan sevgisini itiraf etti... Bulut da kimseyi kıramadığı için perinin, yıldızının yerine geçmesine izin verdi... Yıldız, günlerce bulutunun dönmesini, ondan af dilemesini bekledi... Ama bulut gelmedi. Bir gün yıldız, bulutun yanına gidip, konuşmaya karar verdi. Gece yola çıktı. Bulut, dostu sandığı periyle birlikte ayda el eleydi... Melekler dayanamayıp, tüm olan biteni anlattılar yıldıza... Çok üzüldü ve çaresiz, döndü arkasını gitti... Yavaş yavaş sönmeye başladı... O günden sonra yıldız söndü, ışık veremez oldu.. Bulutsa artık ne o kadar pembe, ne de o kadar kadifeydi. Yıldız, ilk zamanlar her şeyden vazgeçti, hayata küstü... Ama kolay pes etmezdi. Kısa bir süre sonra hayatıyla ilgili o önemli kararı verdi. O güne kadar hiç görmediği güneşin yanına gidecekti ve biraz daha ışık isteyecekti ondan. Çok geçmeden daha önce hiç görmediği güneşin yanına gitti... Ondan yansıtması için biraz daha ışık istedi... Güneş ışık yerine sevgisini verdi yıldıza... O gün bu gündür yıldız, dünyaya güneşin sevgisini yansıtır... Bulutsa; hep gözyaşlarını akıtır dünyaya... Bir de yüreğinde kopan fırtınaları... alıntı

AŞKIN GÜCÜ Fırat’ın bir yakasında yaşayan bir delikanlı ile öbür yakasında yaşayan güzel bir kadın varmış. Birbirlerine aşık olmuşlar. Delikanlı her gece Fırat’ın sularında yüzerek karşı yakaya geçer sevgilisine ulaşırmış. Gece sabaha kadar sohbet ederlermiş. Şafak sökmesine yakın delikanlı sevgilisinden müsaade isteyip, kendini Fırat’ın azgın sularına bırakır ve karşı yakaya geçermiş. Bu gecelerce böyle sürüp gitmiş. Yine bir gece delikanlı Fırat’ı geçip sevgilisinin yanına gitmiş. Şafak sökerken delikanlı müsaade istemek üzere kadına yaklaştığında bir şeyin farkına varmış ve kadına dikkatle bakarak; - Senin bir gözün kör müydü! demiş. Kadın o zaman delikanlıya bakarak; - Sen sen ol, sakın ola bugün Fırat’a girme demiş. Delikanlı kadından ayrılmış, Fırat’a girmiş ve yüzme bilmediğinden boğularak ölmüş. Bizim delikanlı gerçekte yüzme bilmiyormuş, duyduğu aşk yüzünden, onun gücü sayesinde Fırat’ı geçermiş. O aşk bitince de... alıntı

bırak len bak kötü olcak anneee annneee

Ağlama sen yüreğim ağlama ! Karanlıklar çıkacak aydınlığa... Bir sen bir ben vardık sessizlikte yazlıkta. Kuş sesleriydi duyduğumuz Deniz Gözlüm karşımızda deniz Yaban otları sarmıştı bahçeyi Bilemezdin o an içimde uyanan güzelliği. Duyamazdın ki yürek sesimi Göremezdingöremezdin gönlümde çizdiğim resmi... Yemyeşil çimenler gözlerimde Basmaya kıyamadığımız. Solda dizi dizi gonca gülleri sevdamızın. Sağda duvar boyunca güneşin her rengi Mevsim çiçekleri... Sendin Sevdiğim gülen yüzünle Bahçe kapısından içeri giren. Hani o saf yürekten gülüşünle ! Bana yaşam sevinci veren Yeniden doğuşum Bahara erdiren... Dağılıvermişti bir birsoluğumu kesen Birikmiş endişe ve korkularım. İçimdeki coşan seste Yapıvermiştim tatlı sözlerinle işte bir BESTE. SENDİNLEMEYE BELKİ DE BEN HASRETTİM SÖYLEMEYE. Bakma sen suskun durduğuma bakma ! Yüreğimde fırtına! Gözlerimde ta derinlerde içimden geçenler söylemek istediklerim. Tavırlarımdasaygımsevgim... Hani demiştin ya Fıskiyeli bir havuz gerek ortaya. Aksimiz düşecekti suya sevdamızı yansıtacak. Mutfak penceresi önüne bıraktığımız menekşelerin Ve salıncağın gölgesi ... Yaşam pınarı oldu gözlerim Bak ! çiçekler açtıharelerinde renk renk. Yakmalı tenini alev alev dudaklarım Unutamamalısın sıcaklığını avuçlarımın... Gönülden gönüle bir akıştı Dönüş yolumuzdakianlamlı bakıştı. Söyleyince evlilik teklifini Yüreğimdeki fırtınalardağıldı gitti... Güzel sözlerindenbahçendeki çiçeklerden Taç yaptım saçlarıma Bir de saçtımsaçtım güneşin renklerini Mutlu yarınlara. EFSANE OLMALI SEVDAMIZ !!! alıntı

"Yagmur ve Ben" Bu şehre yağmur yağıyordu. Bütün şehir ağlıyordu. Ben en çok çocuk halimle üşüyordum. Kimse sen değildi kimseyi istemiyordum. Şehirle birlikte ben de ağlıyordum. Göz yaşlarımı kimse fark etmiyordu. Yorgun adımlarla ıslak sokakları dolaşıyordum. Bir yerlerde seni bulmayı umuyordum.Yürüdükçe daha şiddetleniyordu yağmur. Sokak sokak geçerken bu şehri umudumu kaybediyordum. İşte en büyük tehlike buydu. Umutsuz yaşar mıydı insan¿ Umutsuz direnilir miydi hayatın acımasızlığına¿ Yağmura ev sahipliği yapan gece hiç aşılamayacak bir engel gibi karşımda duruyordu. Hazırlıksızdım sensizken saatlerin bu kadar geçmez olduğunu bilmiyordum. Koynuma hasretimi alıp uyumaktan nefret ediyordum. Bu yüzden gece bitsin diye yürüyor yürüyor yürüyordum. Ah şu köşe başını döndüğümde görebilsem seni ya da şu parkın sırılsıklam olmuş banklarında otururken bulsam. Bilirim sen de seversin yağmuru aldırmazsın ıslanmaya. Bu yüzden şaşırmazdım seni gördüğümde. Bir köşe başı daha dönüyordum yağmur bana eşlik ediyordu. Şehrin sokaklarında değil senin yokluğunda kayboluyordum. Nereye gitsem diye düşümüyordum çünkü sen olmadıktan sonra hiçbir yer fark etmiyordu. Öylece amaçsızca dolaşıyordum. Oysa her sokağa sevdamızı yazacaktım ben. Taşlara adını kazıyacaktım. Sevgimiz yıllara yağmura kara meydan okuyacaktı. Yıkılmayacaktık yıpransak da antik çağdan kalan bir kale gibi ayakta duracaktık. Bir maratonun iki güçlü koşucusu olacaktık. Sevda koşumuz ancak ölümle noktalanacaktı. İçim üşüyordu titriyordum.Bir sabahçı kahvesi giriyordum. Demi sevdalardan süzülmüş bir bardak taze çay Titremem duruyordu biraz. Kahveci çırağının sesiyle irkiliyordum çok ıslanmışsın sobanın başına geç... Bir yanardağın içine atsalar beni ısınır mıyım sanıyorsun¿ Beni ancak teninin sıcaklığı döndürebilir hayata. Ancak ellerini tuttuğumda yaşadığımı anlayabilirim. Çay boğazıma diziliyordu bitirmeden kalkıyordum. Biliyordum bir başka gecede bir başka yağmurda yine sensiz yine umarsız yine yalnız yürüyeceğim bu yolları. Yeter gel artık.Gel dindir bu yağmuru bu gözyaşlarını... alıntı

Şimdi Yanımda Olacaktın Beraber İçecektik Şu Yarım Sigaramı Beraber Alacaktık Sevgi Kadehinden Yudum Yudum Sonu Olmayan Sözlere Nokta Koyup Mutluluğa Parantez Acacaktık Şimdi Yanımda Olacaktın Dalacaktım Gözlerinde Bitmek Tükenmek Bilmeyen Okyanuslara Kaybolup Gidecektik Bu Kışın Ayazında Bakışlarında Isınacaktı Üşüyen Gönlüm Güneşe Uzanıp Yakana Takmayı Düşünürdüm Ama Nafile Sönük Kalacaktı Şüphesiz Senin Yanında Şimdi Yanımda Olacaktın Koparıp Sevgi Dolu Mutluluğu Körpe Dalından Yerdik Eminim Ölene Kadar... Tüm Kalabalığını Al... Gel Şimdi... Şu Anda. En Çocuk Bakışını... En İçten Sevmelerini Al... Gel... Yoksa Ağlayacağım…. Gecenin Bu Kör Saatinde... Çıkıp Sokaklara... Seni Nasıl Özlediğimi Haykıracağım. Gördüğüm... Baktığım Tüm Pencerelerin Işıkları Yanacak Birer-İkişer…. Sokak Köpekleri Eşlik Edecek Yalnızlık Türküme alıntı

beğendiğiniz için ben teşekkür ederim

BEN TEŞEKKÜR EDERİM.

Uzakta biryerlerde Uzakmıydın bana gerçekten o kadar uzaktamıydın Elimi uzattığımda sana dokunabilirim sanmıştım oysa Dışarı çıksam ve koşsam kapanır sanmıştım mesafeleri Söylermisin bana ne kadar uzaktaydın Bir otobüs durağına gizlemiştim duygularımı Hani sende aynı otobüs durağında beklerdin ya Ne oldu yoksa hiç farketmedin mi yazdıklarımı O kadar mı zordu sana anlatmak dedim hislerimi Bir banka kazınmış aşıkların isimleri gibiydin düşlerimde Baş harfinde senin son hecesinde benim olduğum şiirler gibiydin Ne düşlerim gerçek oldu nede yazdığım şiirlerdeki beklentilerim Oysa ne kadar da fazlaymış isteklerim yada ne kadar da imkansız Bir gülüşündü görmek istediğim hayatta en çok isteyebileceğim Ya şimdi nerdesin ya da ne bileyim kimlerin kalbinde Uzaksın artık bana eskiden olduğundan daha uzak Görmemek kapatabilirmi dedim kendime içimdeki acıyı Belki gözden uzak olan gönüldende çıkartılabilirmiş dedim Çok duygum bu sözleri fakat mesafelere yüklenen anlamları bilemedim Şimdi daha iyi anlıyorum gerçekleri hayatın önüme koyduğu engelleri Olmuyor birtanem o eskiden kalma sözlerde olduğu gibi değil artık hiçbirşey Gözümden uzak bile olsan gönlümden uzaklara atamıyorum seni O kadar basit değilmiş unutmak ne seni ne de tatlı gülümsemeni Bilmiyorum ne zaman okuyacaksın bu sözlerimi Kimbilir belki de okuyacaksın ama senin için olduğunu anlamayacaksın bile Fakat inan okuman bile satırlarımı mutlu edecek beni Belki uzaklardan gülümsersin okuyunca bana tatlı bir dokunuş gibi Kimbilir belki de anlarsın yada belki de seversin bile beni benim seni sevdiğim gibi… alıntı

Becerebildiğim tek şey özlemek… Bir de giderek sana benzemek Güneşe kısık gözlerle bakmak gibi Cilalı sözleri kazıyorum defterimden Süslenip sırtımı dayadığım uçurum ağızlarından geri dönmüyorsam Ve hala sevdiğini söylemeyen bir gecenin çıplak gülüşüne şahitlik ediyorsam Yalan söylüyorsam hala Kaçıp kaçıp giderken Bırakırken avuçlarını bir veda havasında Sevişmeden gözlerinle Bitirmeden Yarısına gelmeden korkarak söndürülmüş bir aşkı Hasretini çektiğim sigaranın ateşinde bırakıyorsam Bende hiçbir şey kalmıyor Senden başka hiçbir şey Bir can seni çok özlüyor titreyen bir üşümenin tam ortasında Becerebildiğim tek şey özlemek… Bir de giderek sana benzemek…Beni bul bıraktığım bitişlerde Sevdası kâğıttan bir gemiyi fırtınayla karşılayan derya gibi… Güneşe kısık gözlerle bakmak gibi Cilalı sözleri kazıyorum defterimden Kağıttan bir gemi yapıyorum Ölmek gibi bir başlangıç istiyorum son sayfasından… alıntı

Deniz Zambağı (Endoxocrinus parrae) olarak adlandırılan ve okyanusun dibinde yaşayan bu "hayvan" deniz yıldızı ve deniz manolyası ile akraba. Hafif parmakları ve 50 santimetre uzunluğundaki çubuğu ile okyanus bahçesindeki bir çiçeği andırıyor. Tehlike anında çiçek halini alıyor. Başka türlü yukardaki gif animasyonda gördüğünüz gibi seyir halinde. alıntı

teşekkür ederim

View: 1000x748 View: 599x396 View: 800x600

10 tl yeter de artar bile geriye kalan kimin cebine gircek soygun,resmen

güzel haberler duyuyoruz inşallah görmekte nasip olur teşekkürler paylaşım için