k@lpsizim_85

Hastaneye gittiğimizde kızım sen gençsin yaşlılar otursun sen kalkta demeleri , hastaneye geldiyse herkez hastadır boşuna gelmez boşuna o sandalyede oturmaz, yüzüme baka baka anneme dönüp yavrucuğun nesi var demeleri bana sor bende cevaplayabilirim.. Ama takmıyorum.. Hatta o kadar çok alışmışımki cevap verip gülüyorum..Aslında kişilerin cahilliğinden kaynaklanıyor bu tarz davranışlar engellinin ne olduğunu engellinin neler yapabildiklerini bilmediklerinden kaynaklanıyor..

Konuma başka yaşadım bir olayla dewam etmek istiyor ve sizlerinde katılmasını basınızdan geçen ilginç olayı yazmanızı istiyorum.. İşe girmek üzere annemle evraklarımı hazırlarken bilirsiniz memur dairelerini ordan oraya yollarlar bir yerdne çıktık diğerine gidiyoruz yağmur başladı. tabi annem tekerlekli sandalyemi sürmeye yardım ettiği için semsiye tutan kimse yok.. Güzel giyimli tahsilati iyi olan görgülü bir çift bize bakarak aralarında konuşuyolar bunun sokakta ne işi var ya bu yağmura annesinde de hiç vicdan yok mu çıkarmış kızını diyor.. Bunu duyunca gerildim ben döndüm arkamı gülerek hanım efendi beyfendi siz su içmeden tuvalete gitmeden durabiliyomusunuz.. eğer dura biliyosanız ona göre konusun deyip yoluma dewam ettim...

Sanırım cidden siz farklısınız Doğruyol siz sanırım benim anlatmak istdiklerimi anlamadınız. Engelli insanların % 90 hep güler yüzlü ve etrafına neşe sacan kişilerdir... Bilmiyorum ne kadar çok engelli ortamında bulundunuz bütün arkadaşlarım öle güler yüzlü öle içtenlerki en kötü durumda güle bilen olumsuzu olumlu yapanlardır biz engellilerin çoğu böyledir. Sizde ama biraz polyanacılık var doğruyol siz ben süperim birtaneyim demeye çalısıyorsunuz yazılarınızdan bunu anladım , ben çok süper olduğum için etrafımdakiler bana öyle davranıyor diyosunuz ama biraz gercekleride görün herkez kendince süper ve birtanedir.. Bende size burda kendimi anlatırsam etrafımdaki o olumlu davranışları anlatırsam sasarsınız ama olumlular kadar olumsuzlarda var sizin hayatınızda hergün iyi olamaz kötü günde vardır... Ben saskın değilim sadece etrafımda gördüklerim duyduklarımı rağmen sizin bu kadar polyanacı olmanıza sasırıyorum.. dediğim gibi ailenizle ya hep dısardasınız yada engelinizin rahatsız olmayacağınız ortamlardasınız yada engeliniizin yapabilceği şeyleri yapıyosunuz onun dısına çıkmıyorsunuz ne bilim güneşli havada dısardasınız yağmurda çıkmıyosunuz bunun gibi...Herkez kendince üstündür bunu unutma doğruyol sadece siz harika değilsiniz kendinizide bu kadar övmeyin cidden sizi gercekten bir prenses sancam ama biliyorum prenses değilsiniz... Ve biliyorumki siz konuyu uzatacaksınız onun için konuyu kapatmak istiyorum konumun asıl konusuna devam etmek istiyorum..

Çok güzel haberler , bu tarz çalışmalar buluşlar inş daha çok olur ve umutlarda o kadar çok artar.

Çok güsel.. Hersey para değil... Ne düşünürsen onu hisedersin Ne düşünürsen o olur... Paylaşım için tşkler..

tabiki olurum sayfamızın yukarısında sohbet odasına giriş diye yazıyor.. ama siz asağıdaki linke tıklayın yeterli. Omurilik Felçlileri Platforumu Sohbet- Radyo Bölümü

İnş eylül hanım hepimizin umutları bu evet eskilere bakarsak engelliler bir hiçti ama şimdi o zamanlara göre dahi iyi ve daha gelişmişiş inş dahada çok gelişir bende 97 senesinde engelli olanlardanım o zamanla şimdiki zamanı karşılaştırınca gerçekden şu zamanlar iyi zamanlar diye biliriz..Eylül hanım sohbet odamızada buyrun gelin daha çok tanısalım..

O hepimizin başlıca sorunları aslında yapılan kurulan yasalara belediyeler vs. uysa uygulasa mimari engelde kalmayacak...

Eylül hanım İst oturuyorum ama ankaraya yolum düşerse bende görüşmek isterim sizlerle... Cidden çok ilginç çoğu arkadaşımdan tepkiler gördüklerini biliyorum.. Mesela Ankaralı bir arkadaşım gecen haftalarda görüştük , bir iş projesi gereği Alış veriş merkezlerinde Acil sağlık paketi tanıtımı ve satısı yapıyorlarmış... İnsanlar dilençi sanıp para veriyorlarmış... Arkadaşda giyimine o kadar çok özen gösterir ki Birde düşünün alış veriş merkezinde dilencinin işi ne... Siz ankara deyince bu geldi aklıma cidden senelerce engelli olmanıza rağmen bu tarz ilginç olaylarla karşılaşmamanız çok güzel...

Bir bilgim yok ama sağlamaz. Bildiğim kadarıyla sgk lı bir işte çalışıyorsan 2. sgk lı işte çalışamıyorsun.Size yanlış bilgi vermişler bence.Çünkü buna benzer bir olayı yaşadık.Çalışırken başak iştede çalışmak istedik ve sgk lı oldunuz için çalıştıramayız bizimde sgk yapmamız gerekiyor dediler..

Doğruyol ve Eylül inş karşılaşmasınızda sanırım toplumla çok iç içe olmadınız dısarı çıktınız zamanlarda ya yanlarınızda ailelerinizden birileri vardı yada engelinizden dolayı tepki alacağınız yerlere girmediniz.hiç yok demeniz de bana ilginç geldi çok engelli ortamlarında bulundum ve hemen hemen herkezin 1 tanede olsa bu tarza benzeyen tepkiler gördüklerini anlatıklarını biliyorum...

Engelli olduğum ilk zamanlar duymak istemedim şeyler vardı ama inan şimdi unutum.. Ve şimdi duydum şeyler olsa olsa bile hiç ilgimi çekmiyor normal şeylermiş gibi geliyor.. Kısacası artık takmıyorum... Bunun içinde duymuyorum... Konu için Çok tşkler..

Bayan değil burda bilgi yanlışlığı var .. Bay bayan fark etmiyor... Aranan özellikleride söyleyeyim.. En az lise mezunu - Ofis programlarına hakim - Daha önce benzer bir iş tecrübesine sahip olması tercih sebebi - En az 2 yıllık iş deneyimine sahip - Zaman zaman özellikle şikayetçi üyelerle uğraşacağı için; sakin, güler yüzlü, araştırmacı, dikkatli, ikna kabiliyeti yüksek, diksiyonu düzgün - Engelli derecesi %70 geçmeyecek. ( koltuk değnekli ,bir elinde , bir bacağında engelli olan kişiler tercihimizdir.) - Şirketimiz yakın bir zamanda Kemerburgaz/Ayazağa tarafına taşınacak olup, servis güzergâhlarımıza yakın yerlerde ikamet etmesi önemlidir. (Beylikdüzü-Avcılar-K.Çekmece-Bakırköy-Güneşli-Eyüp-Merter-Fındıkzade-Kavacık-Sarıyer-İstinye-Sanayi Mah. )

arabası olan bir arkadaşımı polis durduruyor plakada engelli amblemi olduğu halde asağı in diyor arkadaşım koltuk değneğini gösteriyor polis ısrarla in diye zorla indiriyor.. Buna benzer daha çok var aklıma geldikce yazarım Doğruyol...

En ufak olayı söleyeyim kaldırım çıkarken zorlandıkları için yaşadıkları olaylar .... Şuanda aklımda olan yok olunca yazarım.. Hatta biz ark bir araya geldiğimizde çok güleriz.. aaa bak bir tane geldi arkadaşım otobüste bir yere giderken koltukta oturuyomus değneğinide ön tarafında elinde tutuyormuş ... Bir orta yaşta bir bayan gelip oğlum sen benden küçüksün hem ben bayanım kalkta ben oturayım oraya demiş.. arkadaşımda gelin oturun ama ben ayaktaykende siz benim değneğimden tutunki düşmeyeyim demiş..

İnsanların çoğu kaybetmekten korktuğu için, sevmekten korkuyor. Sevilmekten korkuyor, kendisini sevilmeye layık görmediği için. Düşünmekten korkuyor, sorumluluk getireceği için. Konuşmaktan korkuyor, eleştirilmekten korktuğu için. Duygularını ifade etmekten korkuyor, reddedilmekten korktuğu için. Yaşlanmaktan korkuyor, gençliğinin kıymetini bilmediği için. Unutulmaktan korkuyor, dünyaya iyi bir şey vermediği için. Ve ölmekten korkuyor, aslında yaşamayı bilmediği için. Shakespeare

Bir araştırmaya göre bu otellerin hepsinde engelliler için düzenlenmiş özel odalar bulunmaktaymış. TRAVELGUIDE - OTEL VE TATİL REHBERİ

Evet çünkü sizde türkiye'de yaşıyosunuz ve engelinizle ilgili dışarıda sorun yaşamadığınızı söylüyorsunuz..Sizin adınıza çok sevindim İnş yaşamasınızda...

Gözden kaçmış değil. Yürüyen engelli olarak çok arkadaşım var bunlarında rahatsızlık duydukları çok konular var ama siz hiç duymadım yaşamadım deyince şaşırdım bundan dolayı emin olmak için sordum. Ve sorduğum soruyu tekrarlıyorum nasıl engellisiniz fiziksel engelli olduğunuzu sölüyorsunuz cihaz vs kullanıyormusunuz yada topallama vs. sendeki belirtileri nedir engelliliğinin.

Sizce engelliler toplumdan izole ediliyor Mu? Ediliyorsa nasıl ve nedenleri nelerdir.

İstanbul Üniversitesi Çapa Tıp Fakültesi Hastanesinde Otopark Sorunu SELMA GÜRBAY İstanbul Üniversitesi Çapa Tıp Fakültesi Hastanesinde otopark ile ilgili büyük sıkıntı var. Engelli, engelsiz herkes otomobili ile bu hastaneye gitmişse eğer, her yanı yokuşlarla çevrili bu hastanede otomobiline bir park yeri bulma arayışı tam bir işkence!... Hastaneye malum gidenler hep hasta ve yanlarında da mutlaka onlara refakat edecek birisi gerekiyor. Hastanız ile yokuşlar ile çevrili bu hastanede nasıl dolaşılabilir; hele ki birde engelliysen bu daha da zor. Otomobilini sürüp gittiğini düşünelim bir refakatçinde yok; yani her zaman yanında sana refakat edecek birini bulamayabilirsin! Örneğin ben her yere yalnız gidiyorum. Biniyorum otomobilime ve gideceğim yere gidiyorum. Yalnızca tekerlekli sandalyeme inip binerken yardım alıyorum. Bu yüzden de gittiğim yerin en yakınına otomobilimi park etmeye çalışıyorum. İstanbul’un en iyi hastanelerinden biri olan İstanbul Üniversitesi Çapa Tıp Fakültesi Hastanesine ise mecbur olmadığım sürece gitmemeye çalışıyorum; Çünkü ben ne zaman bu hastaneye gitsem, iki gözüm iki çeşme! Moralim sıfır, depresyona giriyorum! Ve öylesine sinirleniyorum ki! Olamaz böyle bir şey, benim gibi sakin kolay kolay sinirlenmeyen bir kişiyi bile böyle oluyorsa beni tanıyanlar ( bilirler) ne kadar zor anlar yaşadığımı anlıyorlardır. Aslında o gün rapor almak üzere hastaneye gitmek için yatağımdan kalktığımda moralim çok iyiydi. Son derece neşeyle hazırlanmış, en şık kıyafetlerimi giymiş ve otomobilim ile yola çıkmıştım. Hastaneden içeriye girince muayene olmam gereken bölümü bile hemen bulmuştum ama otomobilimi park edecek yer bulmak hiç kolay değildi. Otoparklar var her bölümün önünde ve tüm hastaneyi dolaşıp tek tek otoparkların önündeki görevlilere sormaya başladım “Engelliyim ben yardımcın olur musunuz?... Tekerlekli sandalyem olduğundan dolayı hastane dışına çıkıp park edip gelme şansım yok” dedim, yalvardım ‘bir yer bulunsun!’ diye ama hiç kimse kılını bile kıpırdatmak istemedi. “Yok yerimiz!” deyip durdular. Boş yerleri gösterdim “Şurada yer var ya! Hem zaten işimde uzun sürmez bir saate kadar gelirim” dedim ama nafile. Hastanede böyle üç tur attım ve en son ki turda çıkış kapısında buldum kendimi. Burada bir yer bulamayacağımı anladım ama düşünüyorum… düşünüyorum işin içinden çıkamıyorum. Dışarıdan bir yere park etsem taksi ile gelmek istesem, yakın mesafe taksiler almaz. Zaten tekerlekli sandalyede olunca taksi bulmak bile bir mesele!... ‘Bu şekilde tekerlekli sandalye ile hastane dışından nasıl gelebilirim?’ diye düşünüyorum. İyi ama bu hastanede bir sürü yokuş var tek başıma gelmem mümkün değil! Yok ben mecburen bir kez daha denemeliyim belki bir yer bulurum kim bilir? Hastanenin giriş kapısından içeri girerken bilet veren görevliye sordum “Engelli park yeriniz yok mu?” diye. “Var!” dedi, hem de “iki tane”… Nasıl mutlu oldum anlatamam, demek engelli park yeri varmış. İyi ama ben o kadar insana, görevlilere sordum bir tanesi söylemedi. Şimdi böyle sorunca cevap veriyorlar. “Engelliyim ben, otoparkta yeriniz var mı?” diye sordum kaç kez, “engelli park yeri var şurada…” demedi kimse…. Birçok insana kırıldım, böylesine bir durumda olan birine yer vermek yerine otoparklarının hocalara, doktorlara, ambulansa veya polis-resmi araçlara ait olduğunu söyleyip de benim bu özel durumumda yardımcı olmadıkları için… ama her zamanki umudumla devam ettim arayışıma ve nihayet bu hastanede engelli park yeri olduğunu öğrendim. Ortopedi servisinin önündeki bu iki araçlı otoparka gittim, “Dolu olduğunu” söylediler, -“iki araçlık yerin hepsimi?” dedim. Birine engellinin park ettiğini ama diğerine hocalardan birinin park ettiğini söylediler. (geçerli sebepler sunmaya başladılar bu durum için kendilerince ama benim sebebimi hiç kimse dinlememişti, bende dinlemedim) -“Ben anlamam benim yerim orası, ben nasıl ki hocaların yerine park edemedim, onlarda benim yerime edemez” dedim. Hakkını öyle kolay kolay arayan biri değilimdir normalde ama öylesine dolmuşum ki, bu sefer pes etmedim. -Ben burada ineceğim ve siz bir yer bulacaksınız.- dedim. Orada duran ve bu duruma tanıklık eden kişilere -çıkarın sandalyemi ben ineceğim- dedim. Otopark görevlisi hala yardımcı olmak yerine bu duruma bahaneler üretmeye devam ediyordu “Hoca gelmiş park ediyor, etmemi diyeyim” dedi. Bende “Evet, burası engelli park yeri buraya park edemezsiniz diyeceksiniz” dedim. ...“Size yinede yardımcı olayım ama burada yer yok” dedi “aşağı tarafa bakın”dedi otopark görevlisi fakat ben şu aşamadan sonra hiçbir yere gitme niyetinde değildim. “Ben her yere baktım hiçbir yerde yer bulamadım, Hocaların yeri park ettiremeyiz dediler ama siz benim yerimi korumadınız. Sizi başhekime, o da olmadı nereye edilmesi gerekiyorsa her yere şikâyet edeceğim.”diye bağırmak zorunda kaldım. Olmaz ki! bu kadar insan üzülmez ki! Avrupa Birliğine girme hazırlığındaki bir ülkeye yakışıyor mu bu davranış? Hiç medeni bir durum değil. Hasta olarak gelip daha da hasta olarak mı ayrılacağız hastaneden. Ne demek doktorun, hocanın, polisin yeri diyerek asıl ihtiyaç sahiplerini görmezden gelmek. Yakışıyor mu bu hiç bizlere? Yakışıyor mu zor durumda kalan kişileri görmezden gelmek? Otopark görevlisi benim pes etmediğimi görünce olayın daha da büyümemesi için mecburen çözüm üretmek durumunda kaldı. Otomobilimden inip oradaki yardımsever vatandaşlardan birinin de yardımı ile geç kaldığım randevuma doğru hızlıca gittim. Yaşamış olduğum bu elem durumun etkisini ise uzunca bir süre üzerimden atamadım. İstanbul’un en iyi hastanelerinden birinde; Türkiye ve Avrupa’dan birçok hastayı kabul eden bu büyük üniversite hastanesinde, yaşamış olduğum basitçe çözüme kavuşturulacak bu sorun acaba yetkililerin farkında olmadığından dolayımı uzun süredir yaşanıyor yoksa görmezden mi geliniyor? Umarım bu yazı ilgilere ulaşır ve daha sonraki gidişlerimizde sorunlarla karşılaşmayız.

Malesef aynı yerde bende sorun yaşadım Çapa tıp fakültesi hastanesinde.. Engelli yerlerine park yapamadımız için normal bir yere park ettim ve telefon numaramıda arabanın önüne bırakmıştım hemde engelli kartını gösteren bir kagıtta yazılı olarak.. Kişi beni aradı burda araba olduğunu göruyosunuz araba bırakılırmı insan düşünür bu araba burdan çıkcak diye hiç soluk almadan konuşuyor. Dedim hanım efendi bir nefes alın, bende dedimki sizin gibi engelli olmayan insanlar çok düşünceli olup engelli yerlerine arabalarını koydukları içinde biz engellilerde bu kadar düşüncesiz olması çok doğal sinirlenmenize gerek yok dedim.. Kadın daha çok bağırmaya çağırmaya başladı beni ilgilendirmez diğer kişiler hastam varda benim de bende dedimki bende hastayım keyfimden gelmedim... Ve bana bağırcağınıza o engelli yerlerine araçları koyup beni ve sizi mağdur eden insanlara bağırın keyfimden koymadım arabamı oraay deyip telefonu kapattım. Arabayı almay gidiyodum ki telefon tekrardan çaldı kusura bakmayın siz beni yanlış anladınız gelmenize geek yok çıktım ben.. Bende dedimki arabanın plkasını ve o numarayı aldığınız kagıda iyi baksaydınız konuşmalarınıza dah dikkat ederdiniz ve benide kendinizide germeden bu işi haledebilirdik dedim.. Çok özür dilerim ben o sizin parklarınıza park eden kişilerden değilim, hatta çok da kızarım o tarz insanlara duyarlıdırım bu konuda çok özür dilerim diyerek kapattı telefonu.. Bu park yüzünden baska insanlar tarafından kırılmamızda yanında kalıyor..

Omurilik Felçlisi olan kişi anne yada baba olabilirmi.. Olan Arkadaşlar varsa bzileri bilgilendirebilir mi?

Çok sağol Selma'cım.. evet omurilik tumörü rahatsız olanını az gördüğüm için hep aklımın ucunda sen varsın benden daha çok tecrübeli biri olarak.. Ve ara ara bizi bilgilendirirsen seviniriz. Kitabınıda sabırsızlıkla bekliyorum..