Kıl beni ey namaz
Çöllerden topla hücrelerimi
Rahmetinin serinliğinde yıka kalbimi
Kıl beni ey namaz
Ruhumu secdede yeniden fısılda bana
Şah damarı yakınlığından emzir yetimliklerimi
Kıl beni ey namaz
Dağlar küçülsün, denizler taşsın, dağılsın kalabalıklar
Rükû rükû doğrult eğriliklerimi
Kıl beni ey namaz
İkiye bölünsün kalbim kıblenin şakağında
Sevgilinin işaret parmağı değsin göğsüme
Kıl beni ey namaz
Topla sevdalarımı kırık aynaların çatlaklarından
Ömrüme ilikle sevinçlerimi, firûze düşler düşür alnımın şafağına
Kıl beni ey namaz
Tenim İbrahim gibi ateşe düşmüşken
Gül kokulu serinlikler değdir yüreğime
Kıl beni ey namaz
Günahın, isyanın, nisyanın kuytusunda büyüttüğüm pişmanlıklarımın yüzünü kaldır yerden
Al karanlıklarımı, al karalıklarımı gözbebeklerinde yıka
Kıl beni ey namaz
İnsan kıl beni
Doğru kıl
Duru kıl
Diri kıl beni
İnsan kıl bu bedeni
Senai Demirci